اگر ما مىخواستيم حقيقت آنها را (به وحى) بر تو آشكار مىساختيم تا به باطن آنها از سيماى ظاهرشان پى برده و در طىّ سخن كاملا آنها را بشناسى. و (اى منافقان و اى مؤمنان) خدا به همه كارهاى شما آگاه است. (30) و البته ما (به حكم جهاد) شما را در مقام امتحان مىآوريم تا (مقام) آن را كه در راه خدا جهاد و مجاهده و كوشش دارد و (بر رنج آن) صبر مىكند معلوم سازيم و اخبار و اظهارات شما (منافقان) را نيز (به مقام عمل) بيازماييم. (31) آنان كه كافر شدند و راه خدا را (به روى خلق) بستند و با رسول او پس از آنكه راه هدايت بر آنها روشن شد باز مخالفت كردند به خدا ضررى نمىرسانند (و زيان مخالفت بر خود آنهاست) و اعمال آنها را خدا البته بى اثر و محو و نابود مىگرداند. (32) اى اهل ايمان، خدا را اطاعت كنيد و رسول او را اطاعت كنيد و اعمال خود را ضايع و باطل نگردانيد. (33) آنان كه كافر شدند و راه خدا را (به روى خلق) بستند و به حال كفر مردند ديگر ابدا خدا آنها را نخواهد بخشيد. (34) پس (شما اى اهل ايمان در كار دين) سستى روا مداريد و (از ترس جنگ، كافران را) دعوت به صلح مكنيد، كه شما غالب و بلند مقامتر خواهيد بود و خدا با شماست و از (ثواب) اعمال شما هيچ نمىكاهد. (35) البته زندگانى دنيا به جز بازيچه و هوسرانى نيست و اگر ايمان آريد و پرهيزكار شويد پاداش اعمال شما را خواهد داد و از اموال شما چيزى (مزد هدايت) نمىخواهد. (36) اگر از مال شما خدا چيزى به اصرار هم بخواهد باز بخل مىورزيد و كينه و خبث درونى شما را آشكار مىسازد. (37) آرى شما همان مردميد كه براى انفاق در راه (تبليغ دين) خدا دعوت مىشويد باز بعضى از شما بخل مىورزند، و هر كه بخل كند بر ضرر خود اوست و گرنه خدا (از خلق) بى نياز است و شما فقير و نيازمنديد. و اگر شما روى بگردانيد خدا قومى غير شما كه مانند شما (بخيل) نيستند (بلكه بسى از شما بهتر و فداكارترند) به جاى شما پديد آرد. (38)