48- سورة الفتح به نام خداوند بخشنده مهربان (اى رسول ما غم مدار كه) البته ما تو را به فتح آشكارى فيروز مىگردانيم (كه نه بس شهر مكّه بلكه شهر دلهاى اهل عالم را فتح كنى). (1) تا خدا از گناه گذشته و آينده تو در گذرد (مفسرين در اين آيه گويند: مراد از گناه پيغمبر گناه او بود به عقيده مشركان كه دعوت او را به توحيد خدا بزرگترين گناه او مىشمردند و مقصود از گناه گذشته و آينده دعوت قبل از هجرت و بعد از هجرت بود) و نعمت خود را بر تو به حد كمال رساند و تو را به راه مستقيم (شرع اسلام به وحى خود) هدايت كند. (2) و خدا تو را به نصرتى با عزت و كرامت يارى كند. (3) اوست خدايى كه سكينت و وقار بر دلهاى مؤمنان آورد تا بر يقين و ايمانشان بيفزايد، و سپاه قواى آسمانها و زمين همه لشكر خداست و خدا دانا و به حكمت نظام آفرينش آگاه است. (4) اين (فتح يا فزودن ايمان) براى آن است كه خدا مىخواهد مردان و زنان مؤمن را تا ابد در بهشتهايى كه زير درختانش نهرها جارى است داخل گرداند و گناهانشان را تمام ببخشد و اين به حقيقت نزد خدا فيروزى بزرگ است. (5) و نيز خدا خواهد تا همه منافقان و مشركان را از مرد و زن عذاب كند كه آنها به خدا بد گمان بودند (و وعده فتح خدا را دروغ پنداشتند) در صورتى كه (وعده خدا صدق است و) روزگار بد و هلاكت ابد بر خود آنهاست و خدا بر آنان خشم و لعن كرد و جهنم را كه بسيار بد منزلگاهى است بر ايشان مهيّا ساخت. (6) و سپاه قواى آسمانها و زمين لشكر خداست و خدا بسيار مقتدر و به تدبير نظام عالم داناست. (7) ما شخص تو را به عالم فرستاديم كه شاهد (نيك و بد امت) باشى و (خلق را به لطف و رحمت حق) بشارت دهى و (از قهر و عذاب او) بترسانى. (8) تا شما (صالحان امت) به خدا و رسول او ايمان آورده و (دين) او را يارى كنيد و به تعظيم جلالش صبح و شام تسبيح او گوييد. (9)