همانا مؤمنانى كه (در حديبيه) با تو بيعت مىكنند به حقيقت با خدا بيعت مىكنند (چون تو خليفه خدايى و همانا دست تو) دست خداست بالاى دست آنها، پس از آن هر كه نقض بيعت كند بر زيان و هلاك خويش به حقيقت اقدام كرده و هر كه به عهدى كه با خدا بسته است وفا كند به زودى خدا به او پاداش بزرگ عطا خواهد كرد. (10) اعراب باديه كه (از حضور در جنگها و در سفر فتح مكّه تخلّف مىورزند و) باز نهاده مىشوند خواهند گفت كه ما را (محافظت) اهل بيت و اموالمان (از آمدن در ركابت) بازداشت، اينك از خدا بر گناه ما آمرزش طلب. (اين مردم منافق) چيزى كه هيچ به دل عقيده ندارند به زبان مىآورند، به آنها بگو: اگر خدا اراده كند كه ضرر يا نفعى به شما رساند آن كيست كه خلاف آن كارى تواند كرد؟ بلكه خدا به هر چه مىكنيد آگاه است. (11) بلكه شما پنداشتيد كه رسول و مؤمنان به او (همه كشته مىشوند و) به سوى (وطن و) اهل بيت خود ديگر بر نخواهند گشت و اين خيال در دل شما به خطا جلوه كرد و بسيار گمان بد و انديشه باطلى كرديد و مردمى در خور قهر و هلاكت بوديد. (12) و هر كه به خدا و رسول او ايمان نياورد ما هم بر آن كافران عذاب آتش دوزخ را مهيّا ساختهايم. (13) و ملك آسمانها و زمين همه خاصّ خداست، او هر كه را بخواهد مىبخشد و هر كه را بخواهد عذاب مىكند و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (14) كسانى كه (در حديبيه تخلّف كردند و) باز نهاده شدند و همراهى با شما ننمودند باز چون براى (فتح خيبر و) گرفتن غنايم حركت كنيد خواهند گفت: بگذاريد تا ما هم از شما تبعيت كنيم (و همراه شما بياييم). غرضشان اين است كه سخن خدا را (كه فرمود غنايم خيبر را تنها حاضران حديبيه خواهند گرفت) تغيير دهند. بگو: شما به حقيقت هرگز ما را پيروى نمىكنيد، خدا از اين پيش درباره شما چنين خبر داده. باز (آن مردم بى وفاى بد عهد) خواهند گفت: (چنين نيست) بلكه شما با ما حسد مىورزيد. بلكه ايشان جز عدّه قليلى همه جاهل و نادانند. (15)