با اعرابى كه (از جنگ) باز نهاده شدند بگو: (اگر به حقيقت قصد متابعت داريد) به زودى براى جنگ با قومى شجاع و نيرومند (فارس و روم) دعوت مىشويد كه با آنها يا جنگ و مبارزه كنيد يا آنكه مسلمان شوند. اگر اطاعت كرديد خدا به شما اجر نيكو خواهد داد و اگر نافرمانى كنيد چنان كه از اين پيش (در حديبيه) مخالفت كرديد خدا شما را به عذابى دردناك معذّب خواهد كرد. (16) براى شخص نابينا و لنگ و مريض (در تخلّف از جنگ) حرج و گناهى نيست، و هر كه خدا و رسول او را فرمان برد او را به باغهاى بهشتى داخل كند كه زير درختانش نهرها جارى است و هر كه مخالفت كند او را به عذابى دردناك معذّب نمايد. (17) خدا از مؤمنانى كه زير درخت (معهود حديبيه) با تو بيعت كردند به حقيقت خشنود گشت و از وفا و خلوص قلبى آنها آگاه بود كه وقار و اطمينان كامل بر ايشان نازل فرمود و به فتحى نزديك (كه فتح خيبر بود) پاداش داد. (18) و به غنيمتهاى فراوان كه (از خيبريان) خواهند گرفت موفق داشت، و خدا مقتدر و داناست. (19) خدا به شما (لشكر اسلام) وعده گرفتن غنيمتهاى بسيار داده كه اين (يك غنيمت خيبر) را براى شما تعجيل در انجام آن فرمود و دست مردم (كافر) را از سر شما كوتاه كرد (تا همپيمانان يهود عبرت گيرند) و تا (اين فتح و غنيمت) آيت و دليل اهل ايمان (بر صدق وعده خدا) باشد و خدا شما را به راه راست هدايت فرمايد. (20) و خدا به شما باز وعده غنيمتهاى ديگرى فرموده كه هنوز بر آن قادر نيستيد و علم خدا محيط بر آن است و خدا بر هر چيز تواناست. (21) و اگر كافران با شما مسلمين به جنگ برخيزند از قتال شما پشت گردانيده و فرار كنند و ديگر هيچ ناصر و ياورى براى خود نيابند. (22) سنّت الهى (و قانون نظام ربّانى) بر اين بوده (كه حق بر باطل غالب شود) و ابدا در سنّت خدا تغييرى نخواهى يافت. (23)