روزى كه هر شخصى هر كار نيكو كرده همه را پيش روى خود حاضر بيند و نيز آنچه بد كرده؛ آرزو كند كه اى كاش ميان او و كار بدش به مسافتى دور جدايى بود! و خداوند شما را از (عقاب) خود مىترساند، و خداوند در حق بندگان بسى مهربان است. (30) بگو (اى پيغمبر): اگر خدا را دوست مىداريد مرا پيروى كنيد تا خدا شما را دوست دارد و گناه شما را ببخشد، و خدا آمرزنده و مهربان است. (31) بگو: فرمان خدا و رسول را اطاعت كنيد و اگر (از آنان) روى گردانيد (و كافر شويد) همانا خدا هرگز كافران را دوست ندارد. (32) به حقيقت خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد. (33) فرزندانى هستند برخى از نسل برخى ديگر، و خدا (به اقوال و احوال همه) شنوا و داناست. (34) آن گاه كه زن عمران گفت: پروردگارا، من عهد كردم فرزندى كه در رحم دارم از فرزندى خود در راه خدمت تو آزاد گردانم، اين عهد من بپذير كه تويى شنوا و آگاه. (35) و چون او را بزاد (از روى حسرت) گفت: پروردگارا، فرزندم دختر است!- و خدا بر آنچه او زاييده داناتر است- و پسر مانند دختر نخواهد بود، و من او را مريم نام نهادم و او و فرزندانش را از شرّ شيطان رانده شده در پناه تو آوردم. (36) پس خدا او را به نيكويى پذيرفت و به تربيتى نيكو پرورش داد و زكريّا را براى كفالت و نگهبانى او برگماشت؛ هر وقت زكريّا به صومعه عبادت مريم مىآمد نزد او رزق شگفت آورى مىيافت، گفت كه اى مريم، اين روزى از كجا براى تو مىرسد؟ پاسخ داد كه اين از جانب خداست، همانا خدا به هر كس خواهد روزى بىحساب دهد. (37)