58- سورة المجادلة به نام خداوند بخشنده مهربان (اى رسول ما) خدا سخن آن زن را كه درباره شوهرش با تو به مجادله برخاسته و شكوه او به خدا مىبرد محققا شنيد و گفتگوهاى شما را نيز خدا مىشنود كه خدا البته شنوا و بيناست. (اوس بن صامت با زن خود خوله بنت ثعلبه ظهار كرد يعنى گفت: «تو بر من چون مادرى». و اين كار در حكم طلاق و حرمت آور بود. زن نزد رسول آمد و حكم پرسيد. رسول حكم به حرمت فرمود. زن باز مجادله كرد و آخر گفت: من به خدا شكوه مىكنم از تنهايى و غربت خود. و آيه بعد راجع به حكم ظهار نازل شد و بر اين فعل حرام كفّاره معيّن گرديد). (1) كسانى از شما كه با زنان خود ظهار كنند آنها مادر حقيقى شوهران نخواهند شد بلكه مادر ايشان جز آن كه آنها را زاييده نيست و اين مردم سخنى ناپسند و باطل مىگويند، و خدا را عفو و بخشش بسيار است. (2) و آنان كه با زنان خود ظهار كنند آن گاه از گفته خود برگردند، پيش از تماس و مجامعت بايد بردهاى آزاد كنند. به اين عمل پند و موعظه مىشويد (تا ديگر به اين كار حرام اقدام نكنيد) و خدا به تمام كردار شما آگاه است. (3) و هر كه برده نيابد (يعنى بر آزاد كردن برده توانايى ندارد) باز بايد پيش از جماع دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و باز اگر نتواند بايد شصت مسكين را طعام دهد. اين (حكم كفّاره) براى آن است كه شما به خدا و رسول او ايمان (كامل) آريد. و اين احكام حدود الهى است و كافران را عذاب دردناك دوزخ مهيّاست. (4) آنان كه با خدا و رسول او سخت مخالفت مىكنند آنها هم مانند كافران پيش به رو در (آتش عذاب) افتند. و ما آيات روشن بيان نازل كرديم، و كافران را عذاب ذلت و خوارى مهيّاست. (5) در روزى كه خدا جميع خلايق را (براى حساب) برانگيزد تا آنها را به (نتيجه) اعمالشان كه او تمام را به شماره ضبط فرموده و آنها فراموش كردهاند آگاه سازد، و خدا بر همه موجودات عالم گواه است. (6)