آيا نديدى كه آنچه در آسمانها و زمين است خدا بر آن آگاه است؟ هيچ رازى سه كس با هم نگويند جز آنكه خدا چهارم آنها و نه پنج كس جز آنكه خدا ششم آنها و نه كمتر از آن و نه بيشتر جز آنكه هر كجا باشند او با آنهاست سپس روز قيامت همه را به (نتيجه نيك و بد) اعمالشان آگاه خواهد ساخت كه خدا به كليه امور عالم داناست. (7) آيا آنان (يعنى يهود و منافقان) را كه از نجوا و راز گفتن با هم ممنوع شدند نديدى كه باز هم با يكديگر بر بزهكارى و دشمنى و مخالفت رسول راز گفتن از سرگرفتند؟ و هر گاه حضور تو آيند (از مكر و خديعت) تو را سلام و تحيّتى گويند كه خدا نفرموده است و پيش خود مىگويند: (اگر اين شخص رسول خداست) چرا خدا بر اين سلام (تمسخر آميزى) كه به او مىكنيم ما را عذاب نمىكند؟! عذاب دوزخ آنها را كفايت است كه در آنجا كه بسيار بد منزلگاهى است پيوسته معذّب خواهند شد. (8) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، شما هر گاه با هم، سخنى به راز گوييد هرگز بر بزهكارى و دشمنى و مخالفت رسول نگوييد بلكه بر نيكويى و تقوا راز به ميان آريد و از خدا كه به سوى او محشور خواهيد شد بترسيد و پرهيزكار شويد. (9) هميشه نجوا و راز گفتن از (نفوس شريره) شيطان است كه مىخواهد مؤمنان را دلتنگ و پريشان خاطر كند در صورتى كه هيچ زيان به آنها نمىرساند جز آنكه امر خدا باشد، و مؤمنان بايد هميشه بر خدا توكل كنند. (10) اى اهل ايمان، هر گاه شما را گفتند كه در مجالس خود جاى را (بر يكديگر) فراخ داريد، جاى باز كنيد (و براى نشستن مكان بالاتر و نزديكتر به پيغمبر تنازع و تزاحم مكنيد) تا خدا بر توسعه (مكان و مقام و منزلت) شما بيفزايد و هر گاه گفتند كه از جاى خود (براى توسعه مجلس يا كار خير ديگرى) برخيزيد، برخيزيد، تا خدا مقام اهل ايمان و دانشمندان شما را (در دو جهان) رفيع گرداند، و خدا به هر چه كنيد به همه آگاه است. (11)