اى اهل ايمان، هر گاه بخواهيد كه با رسول سخن سرّى گوييد (يا سؤالى كنيد) پيش از اين كار بايد مبلغى صدقه دهيد كه اين صدقه براى شما بهتر و پاكيزهتر است (كه شما را از سؤالات بىجا بر كنار و از بخل و لئامت پاك مىگرداند) و اگر (از فقر) چيزى (براى صدقه) نيابيد در اين صورت خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (12) آيا از اينكه پيش از راز گفتن با رسول صدقه دهيد (از فقر) ترسيديد؟ پس حال كه اداء صدقه نكرديد و خدا هم شما را بخشيد اينك نماز به پا داريد و زكات بدهيد و خدا و رسول او را اطاعت كنيد، و خدا به هر چه كنيد آگاه است. (13) آيا آن (منافق) مردمى را نديدى كه با (يهود) قومى كه خدا بر آنها غضب كرده است دوستى كردند؟ آنها به حقيقت نه از شما مسلمين و نه از فرقه يهودند و به دروغ قسم ياد مىكنند (كه ما اهل ايمانيم) در صورتى كه خود مىدانند. (14) خدا بر آنها عذابى سخت مهيّا كرده، زيرا بسيار زشت كردارند. (15) آن مردم منافق سوگند و قسمهاى خود را سپر قرار دادند پس (خلق را) از راه خدا بازداشتند، پس بر آنها كيفر عذاب ذلّت و خوارى خواهد بود. (16) و هرگز مال و فرزندان، آنان را از (عذاب قهر) خدا ابدا نرهاند، آنها اهل آتش دوزخند و در آن هميشه معذّبند. (17) روزى كه خدا همه آنها را (براى انتقام) برانگيزد پس چنان كه براى شما قسم ياد مىكنند براى خدا هم به دروغ سوگند مىخورند و مىپندارند كه اثرى بر آنها خواهد داشت. الا (اى اهل ايمان) بدانيد كه آنها بسيار مردم دروغگويى هستند. (18) شيطان بر (دل) آنها سخت احاطه كرده كه فكر و ذكر خدا را به كلى از يادشان برده، آنان حزب شيطانند، الا (اى اهل ايمان) بدانيد كه حزب شيطان به حقيقت زيانكاران عالمند. (19) آنان كه با خدا و رسول او عناد و مخالفت مىكنند آنها در ميان (خلق) خوار و ذليلترين مردمند. (20) خدا (در لوح محفوظ) نگاشته و حتم گردانيده كه البته من و رسولانم (بر دشمنان) غالب شويم، كه خدا بسيار قوى و مقتدر است. (21)