الا اى پيغمبر (گرامى) چون زنان مؤمن آيند كه با تو بيعت كنند كه ديگر هرگز شرك به خدا نياورند و سرقت و زنا كارى نكنند و اولاد خود را به قتل نرسانند و بر كسى افترا و بهتان ميان دست و پاى خود نبندند (يعنى فرزندى را كه ميان دست و پاى خود پرورده و علم به آن از انعقاد نطفه او دارند به دروغ به كسى غير پدرش نبندند) و با تو در هيچ امر معروفى مخالفت نكنند، بدين شرايط با آنها بيعت كن و بر آنان از خدا آمرزش و غفران طلب، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (12) الا اى اهل ايمان، هرگز قومى را كه خدا بر آنان غضب كرده (يعنى جهودان را) يار و دوستدار خود مگيريد كه آنها از عالم آخرت به كلى مأيوسند چنان كه كافران از اهل قبور نوميدند (يعنى فرقى ميان جهودان و اهل كتاب كه خود را معتقد به خدا و قيامت مىدانند با كافران بىعقيده در مقام عمل هيچ نيست كه هيچ كدام طالب آخرت و در فكر قيامت ابدا نيستند). (13) 61- سورة الصف به نام خداوند بخشنده مهربان هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خداى عالم كه مقتدر و حكيم است مشغولند. (1) الا اى كسانى كه ايمان آوردهايد، چرا چيزى به زبان مىگوييد كه در مقام عمل خلاف آن مىكنيد؟ (2) اين عمل كه سخن بگوييد و خلاف آن كنيد بسيار سخت خدا را به خشم و غضب مىآورد. (3) خدا آن مؤمنان را كه در راه او در صف جهاد با كافران، مانند بنيان و سدّى آهنين همدست و پايدارند بسيار دوست مىدارد. (4) (ياد آر) وقتى كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم، براى چه مرا رنج و آزار مىدهيد (و تهمت سحر و كذب و عيبهاى ديگر بر من مىبنديد) در صورتى كه بر شما معلوم است كه من رسول خدا به سوى شما هستم؟ باز چون (از حق) روى گردانيدند خدا هم دلهاى بىنورشان را (از سعادت و اقبال به حق) بگردانيد و خدا هرگز مردم نابكار فاسق را هدايت نخواهد كرد. (5)