البته براى شما مؤمنان هر كه به خدا و (ثواب) عالم آخرت اميدوار است اقتداء به ابراهيم و يارانش نيكوست، و هر كه روى (از خدا) بگرداند خدا (از طاعت خلق) كاملا بىنياز و به ذات خود ستوده صفات است. (6) اميد است كه خدا دوستى ميان شما و دشمنانتان (به فتوحات اسلام و ايمان كفّار) برقرار گرداند و خدا قادر و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (7) خدا شما را از آنان كه با شما در دين قتال و دشمنى نكرده و شما را از ديارتان بيرون ننمودند نهى نمىكند كه با آنان نيكى كنيد و به عدالت و انصاف رفتار نماييد، كه خدا مردم با عدل و داد را بسيار دوست مىدارد. (8) و تنها شما را از دوستى كسانى نهى مىكند كه در دين با شما قتال كرده و از وطنتان بيرون كردند و بر بيرون كردن شما همدست شدند، زنهار آنها را دوست نگيريد و كسانى كه با آنان دوستى و ياورى كنند ايشان به حقيقت ظالم و ستمكارند. (9) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، زنانى كه به عنوان اسلام و ايمان (از ديار خود) هجرت كرده و به سوى شما آمدند (ممكن است جاسوس باشند) شما از آنها تحقيق كرده و امتحانشان كنيد و البته خدا به (صدق و كذب) ايمانشان داناتر است، اگر با ايمانشان شناختيد آنها را ديگر به شوهران كافرشان بر مگردانيد كه هرگز اين زنان مؤمن بر آن كفّار و آن شوهران كافر بر اين زنان حلال نيستند ولى مهر و نفقهاى كه شوهران مخارج آن زنان كردهاند به آنها بپردازيد، و باكى نيست كه شما با آنان نكاح كنيد در صورتى كه اجر و مهرشان را بدهيد. و هرگز متوسل به حفاظت (و عقد و پيمان) زنان كافره نشويد و (اگر زنانتان از اسلام به كفر برگشتند و نزد كافران رفتند) از كفّار مهر و نفقه مطالبه كنيد، آنها هم (اگر زنانشان ايمان آوردند و نزد شما آمدند) مهر و نفقه طلبند. اين حكم خداست كه ميان شما حكم مىكند و خدا (به حقايق امور) دانا و (به مصالح خلق) آگاه است. (10) و اگر از زنان شما كسانى (مرتد شده) به سوى كافران رفتند و شما در مقام انتقام بر آمديد و غنيمت برديد، به مردانى كه زنانشان رفتهاند به قدر همان مهر و نفقهاى كه خرج كردهاند بدهيد، و از خدايى كه به او ايمان آوردهايد بترسيد و پرهيزكار شويد. (11)