60- سورة الممتحنة به نام خداوند بخشنده مهربان اى كسانى كه به خدا ايمان آوردهايد، هرگز نبايد كافران را كه دشمن من و شمايند ياران خود برگرفته و طرح دوستى با آنها افكنيد در صورتى كه آنان به كتابى كه بر شما آمد يعنى قرآن حق سخت كافر شدند، رسول خدا و شما مؤمنان را به جرم ايمان به خدا از وطن خود آواره مىكنند، پس نبايد اگر شما براى جهاد در راه من و طلب رضا و خشنودى من بيرون آمدهايد پنهانى با آنها دوستى كنيد، و من به اسرار نهان و اعمال آشكار شما داناترم، و هر كه از شما چنين كند سخت به راه ضلالت شتافته است. (1) هر گاه آنها بر شما تسلط يابند باز همان دشمن ديرينند و هر چه بتوانند به دست و زبان بر عداوت شما مىكوشند و چقدر دوست مىدارند كه شما كافر شويد. (2) هرگز روز قيامت خويشان و فرزندان شما (اگر مؤمن نباشند) هيچ سودى برايتان ندارند كه در آن روز خدا ميان شما به كلى جدايى مىافكند و خدا به هر چه كنيد بيناست. (3) براى شما مؤمنان بسيار پسنديده و نيكوست كه به ابراهيم و اصحابش اقتدا كنيد كه آنها به قوم (مشرك) خود گفتند: ما از شما و بتهاى شما كه به جاى خدا مىپرستيد به كلى بيزاريم، ما مخالف و منكر شماييم و هميشه ميان ما و شما كينه و دشمنى خواهد بود تا وقتى كه تنها به خداى يگانه ايمان آريد، الّا آنكه ابراهيم به پدر (يعنى عموى) خود گفت: (اگر ايمان آرى) من براى تو از خدا آمرزش مىطلبم (كه از شرك و عصيان گذشته تو درگذرد) و (هر گاه ايمان نياورى) ديگر من بر نجات تو از (قهر و غضب) خدا هيچ كارى نتوانم كرد، بار الها، ما بر تو توكل كرديم و رو به درگاه تو آورديم و بازگشت تمام خلق به سوى توست. (4) پروردگارا، ما را مايه فتنه و امتحان كافران مگردان و پروردگارا، ما را بيامرز كه تنها تويى كه (بر هر كار) بسيار مقتدرى و (به صلاح خلق) كاملا آگاهى. (5)