64- سورة التغابن به نام خداوند بخشنده مهربان هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خدا مشغولند كه سلطنت ملك هستى و ستايش (اهل عالم) براى اوست و او بر هر چيز تواناست. (1) اوست خدايى كه شما را آفريد، باز شما بندگان فرقهاى كافر ناسپاس و بعضى مؤمن خداشناس هستيد و خدا به هر چه كنيد كاملًا بيناست. (2) خدا آسمانها و زمين را به حق (و نظم احسن اتقن) آفريد و شما آدميان را به زيباترين صورت برنگاشت، و بازگشت همه خلايق به سوى اوست. (3) او آنچه را كه در آسمانها و زمين است و آنچه را كه شما پنهان و آشكار كنيد همه را مىداند و خدا به اسرار دلها هم داناست. (4) آيا حكايت حال پيشينيان كه كافر شدند به شما نرسيد؟ كه (هم در دنيا) به كيفر كردارشان رسيدند و (هم در آخرت) عذاب دردناك بر آنان مهيّاست. (5) اين (عذاب) براى آن بود كه رسولان آنها با ادلّه و معجزات به سويشان مىآمدند و آنها (به تكذيب و طعن) مىگفتند: آيا بشرهايى (مانند ما) رهنمايى ما توانند كرد؟ پس كافر شدند و روى گردانيدند و البته خدا (از كفر و ايمان خلق) بىنياز است كه خدا غنىّ بالذّات و ستوده به جميع صفات است. (6) كافران گمان كردند كه هرگز (پس از مرگ) برانگيخته نمىشوند. بگو: چرا، به خداى من سوگند كه البته برانگيخته مىشويد و سپس به (نتيجه) اعمال خود آگاهتان گردانند و اين كار بر خدا بسيار آسان است. (7) پس به خدا ايمان آريد و به رسول او و نور علم و حكمتى كه (بندگان را در آيات قرآن) فرستادهايم بگرويد، و (بترسيد كه) خدا به هر چه كنيد آگاه است. (8) (ياد آريد) روزى كه خدا همه شما را به عرصه محشر (براى حساب) جمع مىگرداند و آن روز روز غبن و پشيمانى (بدكاران) است. و هر كه به خدا ايمان آرد و نيكوكار شود خدا گناهانش بپوشد و در باغهاى بهشتى كه زير درختانش نهرها جارى است داخل گرداند كه در آن بهشت ابداً جاودان متنعّم باشند و اين به حقيقت سعادت و رستگارى بزرگ خواهد بود. (9)