67- سورة الملك به نام خداوند بخشنده مهربان بزرگوار خدايى كه سلطنت ملك هستى به دست قدرت اوست و بر همه چيز تواناست. (1) خدايى كه مرگ و زندگانى را آفريد كه شما بندگان را بيازمايد تا كدام نيكوكارتر (و خلوص اعمالش بيشتر) است و او مقتدر و بسيار آمرزنده است. (2) آن خدايى كه هفت آسمان بلند را به طبقاتى منظم بيافريد و هيچ در نظم خلقت خداى رحمان بىنظمى و نقصان نخواهى يافت، باز بارها به ديده عقل بنگر تا هيچ نقص و خلل هرگز در آن توانى يافت؟ (3) باز دوباره به چشم بصيرت دقت كن تا ديده خرد زبون و خسته (نقصى نيافته) به سوى تو باز گردد. (4) و ما آسمان دنيا را به چراغهاى انجم رخشان زيب و زيور داديم و به تير شهاب آن ستارگان شياطين را رانديم و عذاب آتش فروزان را بر آنها مهيّا ساختيم. (5) و بر آنان كه به خداى خود كافر شدند عذاب جهنّم كه بسيار بد منزلگاهى است مهيّاست. (6) كه چون به آن جهنّم در افتند فرياد منكرى چون شهيق خران از آتش چون ديگ جوشان مىشنوند. (7) (دوزخ از خشم كافران) نزديك است شكافته و قطعه قطعه شود، هر فوجى را كه به آتش در افكنند خازنان جهنّم از آنها پرسند: آيا پيغمبرى براى راهنمايى شما نيامد؟ (8) آنها در جواب گويند: آرى، ما را رسول بيم دهنده حق آمد ولى ما تكذيب او كرديم و گفتيم كه خدا چيزى (از آسمان) نفرستاده و جز اينكه شما رسولان سخت به گمراهى و ضلالتيد هيچ نيست. (9) و گويند: اگر ما در دنيا (سخن انبيا) مىشنيديم يا به دستور عقل رفتار مىكرديم (امروز) از دوزخيان نبوديم. (10) آنجا به گناه خود معترف شوند (كه سودى ندارد و خطاب قهر فرا رسد) كه اهل آتش افروخته (قهر، از رحمت حق) دور باد. (11) همانا آنان كه از خداى خود در پنهان مىترسند آنها را آمرزش و پاداش بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. (12)