كه چون كافران آن عذاب سخت را نزديك خود به چشم مشاهده كنند رخسار آنها (از خوف) زشت و سياه شود و به آنها گويند: اين همان عذابى است كه جدّا درخواست مىكرديد. (27) بگو: چه تصور مىكنيد؟ اگر خدا من و مؤمنانى كه با منند همه را هلاك كند يا لطف و رحمت فرمايد آيا آنان كه كافرند چه كسى از عذاب دردناك (دوزخ) نجاتشان خواهد داد؟ (28) بگو: (آن كه من شما را به سوى او مىخوانم) او خداى مهربان است كه ما به او ايمان آورده و بر او توكل كرديم و به زودى شما را معلوم شود كيست كه آشكارا به ضلالت و گمراهى است؟ (29) بگو: چه تصوّر مىكنيد؟ اگر آب (كه مايه زندگانى) شما (است) همه به زمين فرو رود (جز خدا) كيست كه باز آب روان و گوارا براى شما پديد آرد؟ (30) 68- سورة القلم به نام خداوند بخشنده مهربان ن (قسم به نون كه شايد نام نور و ناصر حق يا لوح نور خداست) و قسم به قلم (علم فعلى ازلى) و آنچه (تا ابد در لوح محفوظ عالم) خواهند نگاشت. (1) كه تو به لطف و رحمت پروردگارت هرگز ديوانه نيستى. (2) و البته تو را پاداشى نامحدود است. (3) و در حقيقت تو به نيكو خلقى عظيم آراستهاى. (4) و به زودى تو و مخالفانت مشاهده مىكنيد. (5) كه از شما كدام يك (به اوهام و خيالات باطل) مفتون و ديوانهاند. (6) البته خدايت داناتر است كه از راه خدا گمراه كيست و بهتر مىداند كه هدايت يافتگان عالم كيانند. (7) پس هرگز از مردم كافرى كه آيات خدا را تكذيب مىكنند پيروى مكن. (8) كافران بسيار مايلند كه تو با آنها مداهنه و مدارا كنى (و متعرض بتهاشان نشوى) تا آنها هم (به نفاق) با تو مداهنه و مدارا كنند. (9) و تو هرگز اطاعت مكن احدى از منافقان دون را كه دايم (به دروغ) سوگند مىخورند. (10) و آن كس كه دايم عيبجويى و سخنچينى مىكند. (11) و خلق را هر چه بتواند از خير باز مىدارد و به ظلم و بدكارى مىكوشد. (12) با اين همه عيب، باز متكبر است و خشن با آنكه حرامزاده و بىاصل و نسب است. (13) (پيرو چنين كسى) براى اين كه مال و فرزندان بسيار دارد (نبايد شد). (14) در صورتى كه چون آيات ما را بر او تلاوت كنند گويد: اين سخنان افسانه پيشينيان است. (15)