به زودى بر خرطوم و بينىاش داغ (شمشير) نهيم. (اين آيات در حقّ وليد مغيره عمّ ابو جهل كه روز بدر بر حسب وعده حق به شمشير على عليه السلام بينىاش بشكافت نازل آمد ولى بر هر كه مانند اوست تا ابد شامل است). (16) ما كافران را (به قحط و سختى) آزموديم چنان كه اهل آن بستان را آزموديم، كه قسم خوردند كه صبحگاه ميوهاش را بچينند (تا فقيران آگاه نشوند). (17) و هيچ استثناء نكردند (ان شاء اللَّه نگفتند و به خواست خدا معتقد نبودند). (18) بدين سبب همان شب هنوز به خواب بودند كه از جانب خدا آتش عذابى نازل شد. (19) و بامدادان درختهاى آن بستان چون خاكسترى سياه گرديد. (20) صبحگاه يكديگر را صدا كردند. (21) كه برخيزيد اگر ميوه بستان را خواهيد چيد به بستانتان رويد. (22) آنها سوى بستان روان شده و آهسته سخن مىگفتند. (23) كه امروز مواظب باشيد فقيرى در اين باغ بر شما وارد نشود. (24) و صبحدم با شوق و عزم و توانايى (بر منع فقيران) به باغ رفتند. (25) چون باغ را به آن حال ديدند با خود گفتند: (باغ ما نه اينست) ما يقين راه را گم كردهايم؟ (26) يا بلكه (باغ همان است و) ما (به قهر خدا از ميوهاش) محروم شدهايم؟ (27) يك نفر بهترين اولاد و عادلترينشان به آنها گفت: من به شما نگفتم چرا (شكر نعمت و) تسبيح و ستايش خدا را بجا نياوريد؟ (28) آنان همه گفتند: خداى ما (از ظلم) منزّه است، آرى ما خود (در حق خويش) ستم كرديم. (29) و رو به يكديگر كرده به ملامت و نكوهش هم پرداختند. (30) گفتند: اى واى بر ما كه سخت سركش بوديم. (31) اينك اميدواريم كه پروردگار ما به جاى آن، بستان بهترى به ما عطا كند، كه (از اين پس) ما هميشه به خداى خود مشتاقيم. (32) اين گونه است عذاب (دنيا) و البته عذاب آخرت بسيار سختتر است اگر مردم بدانند. (33) (در آخرت) براى متقيان نزد پروردگارشان باغهاى بهشت پرنعمت خواهد بود. (34) آيا هرگز اهل اسلام را با كافران بدكار يكسان قرار مىدهيم؟ (35) شما را چيست؟ چگونه شما (اين چنين) حكم (ظالمانه) مىكنيد؟ (36) آيا شما را كتابى است (آسمانى) كه در آن اين حكم مىخوانيد؟ (37) كه هر آنچه به هواى نفس بخواهيد شما را فراهم است؟ (38) يا شما را بر ما (به عدم عقاب) عهد و سوگند دائمى تا روز قيامت است كه هر چه حكم فرماييد به يقين بر شما فراهم است؟ (39) از آنان بپرس تا كدام ضامن اين پيمانند؟ (40) يا آنها گواهانى (بر دعوى خود) دارند؟ اگر راست مىگويند آن گواهان را حاضر كنند. (41) در آن روز بسيار سخت به سجده خدا خوانده شوند و نتوانند. (42)