بدين سبب امروز هيچ خويش و دوستدارى كه به فريادش رسد در اينجا ندارد. (35) و طعامى غير از غسلين (چرك و پليدى دوزخيان) نصيبش نيست. (36) و آن طعام را كسى جز اهل دوزخ نمىخورد. (37) قسم به آنچه (از آثار حق) مىبينيد. (38) و آنچه نمىبينيد. (39) كه قرآن به حقيقت (وحى خدا و) كلام رسول بزرگوارى است. (40) و آن نه سخن شاعرى (و گفتار خيالى و موهومى) است (گر چه) اندكى از شما مردم به آن ايمان مىآوريد. (41) و نه حرف كاهن غيبگوست (گر چه) اندكى از شما مردم متذكر حقايق آن مىشويد. (42) اين قرآن تنزيل خداى عالميان است. (43) و اگر (محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) از دروغ به ما برخى سخنان را مىبست، (44) محققا ما او را (به قهر و انتقام) از يمينش مىگرفتيم. (45) و رگ وتينش را قطع مىكرديم. (46) و شما هيچ يك بر دفاع از او قادر نبوديد. (47) و اين قرآن به حقيقت پند و تذكر پرهيزكاران عالم است. (48) و البته ما مىدانيم كه شما برخى تكذيب آن مىكنيد. (49) و تكذيبش عاقبت مايه ندامت كافران است. (50) و اين حق و حقيقت محض است. (51) پس به نام خداى بزرگوار خود تسبيح گوى و آن را به ستايش ياد كن. (52) 70- سورة المعارج به نام خداوند بخشنده مهربان سائلى از عذاب قيامت كه وقوعش حتمى است (از رسول) پرسيد (كه آن عذاب چه مردمى راست)؟ (1) (بداند كه) بر فرقه كافران است و هيچ كس از آنان دفع نتواند كرد. (2) كه آن عذاب از (قهر) خداى مالك آسمانهاست (يا مراد عذاب واقع بر نعمان بن حارث است كه به نصب خلافت على عليه السلام بر رسول صلى اللَّه عليه و آله و سلّم اعتراض كرد، رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: به امر خدا كردم. او گفت: اگر چنين است خدايا بر من عذابى فرست. فورا سنگى از آسمان بر فرقش رسيد و هلاك شد). (3) فرشتگان و روح الامين (براى اخذ فرمان) به سوى (عرش) خدا بالا روند در روزى كه مدتش پنجاه هزار سال خواهد بود. (4) پس صبر نيكو پيش گير. (5) كه اين مردم آن روز را بسيار دور (از امكان) بينند. (6) و ما نزديك (به وقوع) مىبينيم. (7) روزى كه آسمان چون فلز گداخته شود. (8) و كوهها مانند پشم زده متلاشى گردند. (9) و هيچ كس از خويش خود جويا نشود. (10)