چون حقيقت حالشان به آنها بنمايند آن روز كافر بدكار آرزو كند كه كاش توانستى فرزندانش را فداى خود سازد و از عذاب برهد. (11) و هم زن و برادرش. (12) و هم خويشان و قبيلهاش را كه هميشه حمايتش مىكردند. (13) و هر كه را روى زمين است خواهد همه را فداى خويش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. (14) و هرگز نجات نيابد كه آتش دوزخ بر او شعلهور است. (15) تا سر و صورت و اندامش پاك بسوزد. (16) دوزخ كسى را مىخواند كه از خدا رو گردانيده و با حق مخالفت كرده. (17) و مال دنيا را جمع كرده و همه را ذخيره نموده است. (18) كه انسان مخلوقى طبعا سخت حريص و بىصبر است. (19) چون شر و زيانى به او رسد سخت جزع و بىقرارى كند. (20) و چون مال و دولتى به او رو كند منع (احسان) نمايد. (21) مگر نماز گزاران حقيقى. (22) آنان كه دايم در نماز (و طاعت الهى) عمر گذرانند. (23) و آنان كه در مال و دايى خود حقّى معيّن و معلوم گردانند. (24) تا به فقيران سائل و فقيران آبرومند محروم رسانند. (25) و آنان كه روز قيامت و جزا را تصديق كنند. (26) و آنان كه از قهر و عذاب خداى خويش سخت ترسانند. (27) كه از عذاب خدا هيچ كس ايمن نتواند بود. (28) و آنان كه اندام خود را (از شهوت رانى) نگاه مىدارند. (29) مگر بر زنان حلال و كنيزان ملكى خويش كه (از اعمال شهوت با آنها) هيچ ملامت ندارند. (30) و هر كه غير از اين جويد اينان به حقيقت متعدى و ستمكارند. (31) و آنان كه امانت و عهد و پيمانشان را رعايت كنند. (32) و آنان كه براى گواهى به حق قيام كنند. (33) و آنان كه نماز خود را (به وقت و شرايط و حضور قلب) محافظت كنند. (34) آنان در باغها (ى بهشت ابد) با عزّت و احترام متنعّمند. (35) (اى رسول) چه شده است كافران را كه (با تمسخر) به جانبت مىشتابند؟! (36) از راست و چپ گروه گروه (باز پراكنده مىشوند و به دين خدا نمىگروند). (37) آيا هر يك طمع دارند كه باز آنها را در بهشت با ناز و نعمت داخل كنند؟! (38) هرگز اين نشود (چون) آنها خود مىدانند كه ما آنها را از چه (نطفه پستى) آفريدهايم (باز به آفريننده خود ايمان نمىآورند و به كفر مىشتابند و طمع آن دارند كه چون مؤمنان به بهشت روند). (39)