و شب را برخى (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبيح و ستايش او صبح گردان. (26) اين مردم كافر غافل همه دنياى نقد عاجل را دوست مىدارند و آن روز (قيامت) سخت سنگين را به كلى از ياد مىبرند. (27) ما اينان را آفريديم و محكم بنيان ساختيم و هر گاه بخواهيم همه را فانى ساخته و مانندشان قوم ديگر خلق مىكنيم. (28) اين آيات پند و تذكرى است، پس هر كه (سعادت و حسن عاقبت) بخواهد راهى به سوى خداى خود پيش گيرد. (29) و شما (كافران، راه حق را) نمىخواهيد مگر خداى بخواهد (و به قهر شما را به اين راه بدارد)، كه البته خدا دانا و به صلاح بندگان آگاه است. (30) هر كه را بخواهد در (بهشت) رحمت خود داخل گرداند و براى ستمكاران عالم عذاب دردناك مهيّا ساخته است. (31) 77- سورة المرسلات به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به رسولانى كه از پى هم (بر خير و سعادت خلق) فرستاده شدند. (1) قسم به فرشتگانى كه به سرعت تند باد (به انجام حكم حق) مىشتابند. (2) قسم به آنان كه (وحى حق و شرع الهى را در جهان) نيكو نشر مىدهند. (3) و قسم به حق آنان كه (به حكم خدا راه هدايت را از ضلالت ممتاز كرده و بين حق و باطل را بر خلق) كاملا جدا مىكنند. (4) و قسم به آنان كه ذكر (خدا و كتاب الهى) را (به انبياء) وحى مىكنند. (5) تا عذر و حجت (نيكان) و بيم و تهديد (بدان) شود. (6) (قسم به همه اينان) كه آنچه (از ثواب و عقاب آخرت) به شما وعده دهند البته واقع خواهد شد. (7) وقتى كه ستارگان همه بى نور و محو شوند. (8) و آن گاه كه آسمان شكافته شود. (9) و آن گاه كه كوهها (چون خاك بر دم باد) پراكنده شوند. (10) و آن گاه كه به رسولان، وقت (گواهى بر امتان) را اعلام كنند. (11) براى چه روزى وقت (وعده حق) معين شد؟ (12) براى (روز قيامت) همان روزى كه (بين حق و باطل و سعيد و شقى) جدايى افتد. (13) و تو چگونه توانى عظمت و سختى آن روز جدايى را تصور كنى؟ (14) واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (15) آيا ما پيشينيان را (به كيفر كفر) هلاك نكرديم؟ (16) از پى آنان آيندگان را (كه منكران قرآن باشند) نيز هلاك مىكنيم. (17) ما بدكاران عالم را همين گونه هلاك مىسازيم. (18) واى آن روز به حال آنان كه (آيات خدا را) تكذيب كردند. (19)