از سرچشمه گوارايى آن بندگان خاص خدا مىنوشند كه به اختيارشان هر كجا خواهند جاريش سازند. (6) به عهد و نذر خود وفا مىكنند و از روزى كه شر و سختيش همه اهل محشر را فراگيرد مىترسند. (7) و هم بر دوستى او (يعنى خدا) به فقير و طفل يتيم و اسير طعام مىدهند. (8) (و گويند) ما فقط براى رضاى خدا به شما طعام مىدهيم و از شما هيچ پاداش و سپاسى هم نمىطلبيم. (9) ما از (قهر) پروردگار خود به روزى كه (از رنج و سختى آن رخسار خلق) در هم و غمگين است مىترسيم. (10) خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روى خندان و دل شادمان عطا نمود. (11) و پاداش آن صبر كامل بر ايثارشان باغ بهشت و لباس حرير بهشتى لطف فرمود. (12) كه در آن بهشت بر تختها (ى عزت) تكيه زنند و آنجا نه آفتابى سوزان بينند و نه سرماى زمهرير (بلكه در هوايى بسيار خوش و باغى وسيع و دلكش تفرج كنند). (13) و سايه درختان بهشتى بر سر آنها و ميوههايش در دسترس و به اختيار آنهاست. (14) و (ساقيان زيباى حور و غلمان) با جامهاى سيمين و كوزههاى بلورين بر آنها دور زنند. (15) كه آن بلورين كوزهها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر كردهاند. (16) و آنجا شرابى كه طبعش چون زنجبيل (گرم و عطرآگين) است به آنها بنوشانند. (17) در آنجا چشمهاى است كه سلسبيلش نامند. (18) و دور آن بهشتيان پسرانى زيبا كه تا ابد نوجوانند و خوش سيما به خدمت مىگردند كه در آنها چو بنگرى (از فرط صفا) گمان برى كه لؤلؤ منثورند. (19) و چون آن جايگاه نيكو را مشاهده كنى عالمى پر نعمت و كشورى بى نهايت بزرگ خواهى يافت. (20) بر بالاى بهشتيان، لطيف ديباى سبز و حرير ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدايشان شرابى پاك (و گوارا از كوثر عنايت) بنوشاند. (21) اين بهشت به حقيقت پاداش (اعمال) شماست و سعى و اشتياقتان (در راه طاعت حق) مشكور و مقبول است. (22) محققا ما اين قرآن (عظيم الشأن) را بر تو فرو فرستاديم. (23) پس بر اطاعت حكم پروردگارت صبور و شكيبا باش و هيچ از مردم بدكار كفر كيش اطاعت مكن. (24) و نام خدايت را صبح و شام (به عظمت) ياد كن. (25)