بگو: ما به خداى عالم و شريعت و كتابى كه به خود ما نازل شده و آنچه به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندانش نازل شده و آنچه به موسى و عيسى و پيغمبران ديگر از جانب پروردگارشان داده شده (به همه ايمان آوردهايم) فرقى ميان هيچ يك از پيغمبران نگذاريم و ما مطيع فرمان خداييم. (84) هر كس غير از اسلام دينى اختيار كند هرگز از وى پذيرفته نيست، و او در آخرت از زيانكاران است. (85) چگونه خداوند گروهى را كه بعد از ايمان به خدا و گواهى دادن به راستى رسول او و بعد از ادلّه روشن باز كافر شدند، به راه راست هدايت كند؟ و خدا هرگز گروه ستمكاران را رهبرى نخواهد كرد. (86) كيفر آن گروه كافر اين است كه خدا و فرشتگان و همه مردمان بر آنان لعنت كنند. (87) جاويد در جايگاه لعنت (كه جهنّم است) بمانند و بر آنها عذاب خدا تخفيف نيابد و هرگز نظر رحمت به آنها نكنند. (88) مگر آنهايى كه بعد از عصيان و بدكارى توبه كنند و (هر بدى كه كردهاند) اصلاح نمايند، كه البته خدا بر آنها آمرزنده و مهربان است. (89) همانا آنان كه بعد از ايمان كافر شدند و بر كفر خود افزودند، هرگز توبه آنها پذيرفته نشود، و همانا گمراهان هم آنان خواهند بود. (90) البته آنان كه كافر شدند و بر كفر خويش مردند، اگر هر يك براى آزادى خويش (از عذاب خدا) برابر تمام زمين طلا به فدا آرند هرگز از ايشان پذيرفته نشود، آنها را عذاب دردناك مهيّا باشد و يارانى نخواهند داشت. (91)