و هر آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همه ملك خداست و بازگشت همه امور (و موجودات) به سوى اوست. (109) شما (مسلمانان حقيقى) نيكوترين امتى هستيد كه پديدار گشتهايد (براى اصلاح بشر، كه مردم را) به نيكوكارى امر مىكنيد و از بدكارى باز مىداريد و ايمان به خدا داريد. و اگر اهل كتاب همه ايمان مىآوردند بر آنان چيزى بهتر از آن نبود، ليكن برخى از آنان با ايمان و بيشترشان فاسق و بدكارند. (110) هرگز (يهودان) به شما آسيب سخت نتوانند رسانيد مگر آنكه شما را اندكى بيازارند، و اگر به كارزار شما آيند از جنگ خواهند گريخت و از آن پس هيچ وقت منصور نخواهند بود. (111) آنها محكوم به ذلّت و خوارى هستند به هر كجا كه يافت شوند، مگر به دين خدا و عهد مسلمين درآيند. و آنان پيوسته مستحق خشم خدا و اسير بدبختى و ذلّت شدند از اين رو كه به آيات خدا كافر شده و پيغمبران حق را به ناحق مىكشتند، و اين نابكاريها به خاطر نافرمانى و ستمگرى هميشه آنها بود. (112) همه اهل كتاب يكسان نيستند، طايفهاى از آنها معتدل و به راه راستاند، در دل شب به تلاوت آيات خدا و نماز و طاعت حق مشغولند. (113) ايمان به خدا و روز قيامت مىآورند و امر به نيكويى و نهى از بدكارى مىكنند و در نكوكارى مىشتابند و آنها خود مردمى نيكوكارند. (114) هر كار نيك كنند از ثواب آن محروم نخواهند شد و خدا دانا به حال پرهيزكاران است. (115)