هر كه رسول را اطاعت كند خدا را اطاعت كرده، و هر كه مخالفت كند (كيفر مخالفتش با خداست و) ما تو را به نگهبانى آنها نفرستادهايم. (80) و (منافقان، روز) نزد تو به زبان اظهار فرمانبردارى كنند و چون از حضور تو دور شوند شبانه گروهى خلاف گفته تو را در دل گيرند، و خدا انديشه شبانه آنها را خواهد نوشت. پس (اى پيغمبر) از آنها روى بگردان و به خدا اعتماد كن، كه تنها خدا تو را نگهبان كافى است. (81) آيا در قرآن از روى فكر و تأمل نمىنگرند؟ و اگر از جانب غير خدا بود در آن اختلافى بسيار مىيافتند. (82) و (منافقان) چون امرى به آنان برسد كه باعث ايمنى يا ترس (مسلمين) است (و بايد پنهان داشت) آن را منتشر مىسازند، در صورتى كه اگر آن را به رسول و به صاحبان حكم كه از خودشان هستند گزارش مىدادند همانا آنان كه اهل بصيرتند در آن واقعه صلاحانديشى مىكردند. و اگر نه اين بود كه فضل خدا شامل حال شماست، همانا به جز اندكى همه شيطان را پيروى مىكرديد. (83) پس (اى پيغمبر) تو خود تنها در راه خدا به كارزار برخيز، كه جز بر خودت مكلف نيستى و مؤمنان را نيز ترغيب كن، باشد كه خدا آسيب كافران را از شما بازدارد، كه قدرت خدا بيشتر و عذابش سختتر است. (84) هر كه سبب كار نيكويى شود هم او نصيبى كامل از آن بَرَد، و هر كه وسيله كار قبيحى گردد از آن سهمى بسزا خواهد يافت، و خدا بر همه چيز (از نيك و بد اعمال خلق) مراقبى تواناست. (85) هر گاه شما را تحيت و سلامى گفتند شما نيز بايد به تحيت و سلامى بهتر از آن يا مانند آن پاسخ دهيد، كه خدا به حساب هر چيزى كاملًا خواهد رسيد. (86)