خداى يگانه، هيچ خدايى جز او نيست؛ محققاً همه شما را در روز قيامت كه شك در آن نيست جمع آورد، و كيست كه راستتر از خدا سخن گويد؟ (87) چرا شما درباره منافقين دو فرقه شديد؟ با آنكه خدا آنها را به كيفر اعمال زشتشان (به حكم كفار) بازگرداند، آيا شما مىخواهيد كسى را كه خدا گمراه كرده هدايت كنيد؟ در حالى كه هر كه را خدا گمراه كرد (يعنى هدايت خدا را نپذيرفت) هرگز تو بر هدايت او راهى نخواهى يافت. (88) (كافران) آرزو كنند كه شما (مسلمين) هم به مانند آنها كافر شويد تا همه برابر (در كفر) باشيد. پس از آنان تا در راه خدا هجرت نكنند دوست نگيريد، و اگر مخالفت كردند آنها را در هر كجا يافتيد به قتل رسانيد و از آنها ياور و دوستى نبايد اختيار كنيد. (89) مگر كسانى كه به قومى كه بين شما با آنها عهد و پيمانى است در پيوسته باشند يا (بر اين عهد نزد شما آيند) كه از جنگ با شما و با قوم خودشان (كه دشمنان شما هستند) هر دو خوددارى كنند و از جنگ دلتنگ باشند، (با اين دو طايفه از كافران كه در حقيقت به شما پناهندهاند نبايد قتال كنيد.) و اگر خدا مىخواست آنها را بر شما مسلط مىكرد تا با شما قتال مىكردند، پس هر گاه از شما كناره گرفتند و با شما نجنگيدند و تسليم شما شدند خدا براى شما راهى بر عليه آنها نگشوده است. (90) گروهى ديگر را خواهيد يافت كه مىخواهند از شما و از قوم خود ايمنى يابند، هر گاه كه راه فتنهگرى بر آنها باز شود به كفر خود بازگردند. پس اگر از شما كناره نگرفتند و تسليم شما نشدند و از اذيت شما دست نكشيدند در اين صورت آنها را هر جا يافتيد بگيريد و به قتل رسانيد، ما شما را بر (جان و مال) اين گروه تسلطى كامل بخشيديم. (91)