120 يهوديان و نصارا از تو راضى نمىشوند، مگر آنكه از آيينشان پيروى كنى. بگو: هدايت، فقط هدايت الهى است. و اگر بعد از آنكه حقايق براى تو روشن شد، از هوسهايشان پيروى كنى، هيچ سرپرست و ياورى از جانب پروردگار براى تو نخواهد بود. 121 آنان كه كتاب در اختيارشان گذارديم و حق تلاوت آن را به جا آوردند، به آن ايمان آوردهاند و آنان كه نسبت به آن كافر شدند زيانكارانند. 122 اى فرزندان اسرائيل! به ياد آوريد نعمتهايى را كه به شما عنايت كردم و شما را بر همه مردم برترى دادم. 123 و بترسيد از روزى كه هيچكس نمىتواند از ديگرى حمايت نمايد و از او عوض قبول نكنند و شفاعت او را سود ندهد و هيچكس يارى نگردد. 124 و به ياد آوريد زمانى را كه خداى ابراهيم او را به امورى گوناگون امتحان كرد و او همه را به جا آورد. خداوند فرمود: من تو را امام مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: امامت در فرزندانم نيز هست. فرمود: عهد من به ستمگران نمىرسد. 125 و به ياد آوريد زمانى را كه خانه كعبه را محل توجه مردم و مركز امن قرار داديم و شما مقام ابراهيم را جاى برپايى نماز انتخاب كنيد و با ابراهيم و اسماعيل پيمان بستيم كه خانه ما را براى طوافكنندگان و معتكفين و ركوع و سجدهكنندگان پاكيزه نمايند. 126 و به ياد آوريد زمانى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين شهر را محل امن قرار ده و آنهايى را كه در اين سرزمين به خدا و روز قيامت ايمان آوردهاند، روزى فراوان عنايت كن! خدا فرمود: آنها را كه كافر شدند، از بهره كمى برخوردار خواهم كرد. آنگاه آنها را به عذاب آتش مىكشانم و چه بد سرانجامى است.