197 حج در ماههاى معيّن است و هر كه حج بر او واجب شد، آميزش جنسى و گناه و مجادله را بايد ترك كند و هر چه كار خوب انجام دهيد، خدا مىداند؛ بنا بر اين توشه تهيه كنيد كه پرهيزكارى بهترين توشه است و از من بترسيد اى صاحبان خرد! 198 گناهى بر شما نيست كه از فضل خداى خويش طلب كنيد و هرگاه كه از عرفات برگشتيد در مشعر الحرام ياد خدا كنيد و او را ياد نماييد؛ به خاطر آنكه شما را راهنمايى كرد، گرچه در گذشته از گمراهان بوديد. 199 آنگاه از آنجا كه مردم برمىگردند، شما نيز برگرديد و از خدا طلب عفو نماييد؛ زيرا كه پروردگار بخشنده و مهربان است. 200 هنگامى كه مناسك حج خويش را بجا آورديد، ياد خدا كنيد؛ همان گونه كه پدران خود را ياد مىكنيد يا بيشتر. بعضى از مردم مىگويند: خداوندا! از مال دنيا به ما عطا كن، و اينها در آخرت بهرهاى ندارند. 201 و بعضى مىگويند: پروردگارا! در دنيا و در آخرت به ما نيكى عطا كن و ما را از آتش دوزخ حفظ فرما! 202 آنان از آنچه انجام دادهاند، نصيبى دارند و خداوند به سرعت به حسابها مىرسد.