20 نه چنين است؛ شما دنيا را دوست مىداريد. 21 و آخرت را رها مىكنيد. 22 در آن چهرههايى شاداب است. 23 و به پروردگارش مىنگرد. 24 و چهرههايى عبوس و غمگين است. 25 چون مىداند برخورد كمرشكنى با او مىكنند. 26 نه چنين است كه تا جان به گلوگاهش برسد، 27 گفته مىشود: آيا كسى هست تا اين بيمار را نجات دهد؟ 28 به جدايى از دنيا يقين پيدا كند. 29 و ساق پاها به هم مىخورد. 30 همگان را آن روز به سوى پروردگارت مىرانند. 31 گفته مىشود كه هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند. 32 و لكن تكذيب كرد و رو برگرداند. 33 آنگاه به سوى خانوادهاش بازگشت، در حالى كه كبر مىورزيد. 34 گفته شود: عذاب الهى براى تو شايستهتر است؛ شايستهتر. 35 سپس عذاب الهى براى تو شايستهتر است؛ شايستهتر. 36 آيا اين انسان گمان مىكند كه بيهوده رها شده است؟ 37 آيا او نطفهاى از منى كه در رحم ريخته مىشود، نبود؟ 38 بعد خون بسته شده و خداوند او را به شكل موزون آفريد. 39 و از او دو جنس مرد و زن را خلق كرد. 40 آيا چنين خدايى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! سوره انسان مدينه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 آيا مدت زمانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟ 2 ما انسان را از نطفهاى مخلوط آفريديم تا امتحانش كنيم و او را شنوا و بينا كردهايم. 3 ما راه را به او نشان داديم كه يا شكر مىكند و يا ناسپاسى مىنمايد. 4 ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعلههاى آتش سوزان آماده كردهايم. 5 نيكان از جامى مىنوشند كه آميخته به كافور است.