اعلام موضعى كرده باشد- بسنده كرد. اين اظهار نظر در آن شرايط مناسب‌ترين اظهار نظرى بود كه مصلحت اقتضا مى‌كرد، چه آنكه از نظر امام (ع) هر دو طرف درگير، در جبهه باطل قرار داشتند و مخالفت صريح با يك جبهه، موافقت با جبهه ديگر تلقّى مى‌شد.

پيشواى شيعيان براى جلوگيرى از هر نوع سوء استفاده مخالفان خطّ امامت، از اعلام موضع سياسى در برابر جريان ياد شده خوددارى ورزيد.

البتّه سخن ياد شده امام (ع) دربرگيرنده دو مفهوم است: نخست نفى انتساب خويشاوندى صاحب زنج به علويان كه وى مدّعى بود و مفهوم عميقتر آن نفى رابطه و پيوند اعتقادى و فكرى وى با امامت شيعى است. [1]

[1] - توجه به اين نكته ضرورى است كه تلاشهاى علمى و فرهنگى امام عسكرى و موضعگيريهاى فكرى و سياسى آن حضرت در برابر جريانات روز به آنچه اشاره شد محدود نمى‌شود. با مراجعه به منابع تاريخى، فقهى، كلامى، حديثى، تفسيرى و رجالى به ابعاد ديگرى از فعّاليّتها و موضعگيريهاى آن بزرگوار بر مى‌خوريم كه به خاطر محدوديت اين سلسله درسها از پرداختن به آنها خوددارى ورزيديم