درس هفدهم:

تعليمات آموزنده و سازنده‌

هدف اساسى از بررسى و تجزيه و تحليل زندگى ائمّه عليهم السلام آگاهى و شناخت بيشتر نسبت به اين انوار الهى و اثرپذيرى و الگوگيرى از حيات طيّبه و زندگى سراسر عبادت و مبارزه آن بزرگواران در صحنه‌هاى مختلف است. براى دستيابى به اين هدف مهمّ، علاوه بر الهام‌گيرى از سيره امامان (ع) بهره‌ورى ازگفتار و سخنان حكيمانه و سازنده آنان نيز امرى لازم و ضرورى است؛ چه آنكه بخش اعظمى از راهنماييها و هدايتهاى آن عزيزان در قالب سخنان آنان ارائه شده است. سخنان آن مشعلهاى هدايت همچون وجودشان نور و روشنى بخش دلهاست.

در زيارت جامعه مى‌خوانيم:

«كَلامُكُمْ نُورٌ وَ امْرُكُمْ رُشْدٌ وَ وَصِيَّتُكُمُ التَّقْوى‌ وَ فِعْلُكُمُ الْخَيْرُ ...» [1]

گفتار شما «امامان (ع)» نوربخش دلها و امر و فرمانتان مايه رشد وهدايت است. سفارشتان تقوا و كردارتان خير و نيكى است.

در اين سلسله درسها گر چه در كنار بررسى سيره پيشواى هفتم (ع) در پاره‌اى موارد به تناسب از سخنان آن حضرت نيز يادكرده و بهره جسته‌ايم، ليكن شايسته است يك درس را به اين موضوع اختصاص دهيم و لحظاتى در كلاس تربيتى موسى بن جعفر (ع) حضور پيدا كرده و گوش جان به تعليمات آموزنده آن گرامى بسپاريم.

تقسيم كارهاى روزانه‌

«اجْتَهِدُوا فى‌ انْ يَكُونَ زَمانُكُمْ ارْبَعَ ساعاتٍ: ساعَةٌ لِمُناجاتِ اللَّهِ، وَ ساعَةٌ لِامْرِ

[1] - مفاتيح الجنان.