امام كاظم (ع) در اين بيان گهربار پيروان خود را به اين حقيقت توجّه مى‌دهد كه ملاك خوبى و بدى و پيشرفت و انحطاط در وجود خود انسان است نه خارج از آن. قضاوتها و اظها نظرهاى مردم نسبت به انسان امرى اعتبارى است كه نه سودى به او مى‌رساند و نه زيان، آنچه مايه سود و زيان است ارزشها و ضد ارزشهايى است كه در وجود خود انسان است. خلاصه فرمايش امام (ع) اين است كه مؤمن بايد حقيقت بين باشد نه دهان‌بين.