گرچه نمونه‌هايى كه پيش از اين ذكر كرديم براى اثبات اين محور از فعاليت امام كاظم (ع) كافى است، ليكن براى تيمن در اين درس نيز دو نمونه ديگر را ذكر مى‌كنيم.

- دزدان اموال بكّار قمى يكى از ياران موسى‌بن جعفر (ع) را در جريان سفر وى به حج ربودند. وى به مدينه آمد و تصميم گرفت از طريق كارگرى پولى به دست آورد و خود را به منزلش (كوفه) برساند. وى بنا به تقاضاى مردى به منزلى رفت و در آنجا مشغول به كار شد.

در يكى از روزها كه وى مشغول كار بود، موسى‌بن جعفر (ع) در محل كار حاضر شد و او را نزد خود فراخواند و از حال و وضعش پرسيد. او قصّه خود را تعريف كرد.

روز بعد، امام (ع) دوباره در محلّ كار او حاضر شد و كيسه پولى را به وى داد و فرمود:

اين را بگير كه تو را به كوفه مى‌رساند؛ سپس از وى خواست به كوفه برود. نامه‌اى نيز به وى داد تا در كوفه به على‌بن ابى حمزه بدهد.

بكّار به كوفه‌رفت ولى متوجه‌شد دزدان چند روز پيش از رسيدن وى به كوفه به مغازه‌اش دستبرد زده و هرچه در آن بوده به يغما برده‌اند. وى نامه را به على‌بن‌ابى‌حمزه داد. وقتى نامه را گشودند ديدند موسى‌بن جعفر (ع) على‌بن‌حمزه را مأمور كرده چهل دينار به بكار بپردازد.

بكار مى‌گويد: من حساب كردم، ديدم ارزش اموالى كه دزدان از مغازه من برده بودند، همان چهل دينار بود. در نامه امام (ع) خطاب به على‌بن ابوحمزه آمده بود: «به بكّار، قيمت آنچه را از او به سرقت برده‌اند، چهل دينار بده! [1]»

- كمكهاى پيشواى هفتم (ع) به شيعيان محدود به كمكهاى نقدى او نمى‌شد. بلكه گاهى صورتهاى ديگرى داشت. نوشته‌اند: آن حضرت مزرعه‌اى در نزديك مدينه خريد؛ سپس آن را به فرزندان مصادف (خدمتكار خود) بخشيد. [2]

4- حلّ مشكلات و رفع گرفتاريهاى شيعيان‌

تلاشها و كوششهاى موسى‌بن جعفر (ع) در كمك به شيعيان و رفع گرفتاريهاى آنان به كمكهاى مالى آن حضرت محدود نمى‌شد؛ بلكه هر مشكلى براى آنان پيش مى‌آمد به‌

[1] - بحارالانوار، ج 48، ص 62-64 (با تلخيص)

[2] - ر. ك: تنقيح المقال، ج 3، ص 217 و معجم رجال الحديث، ج 18، ص 168