گرفتن ربا از حربى:بنابر قول مشهور بر مسلمان جايز است از كافر حربى ربا( --> ربا)بگيرد، ولى ربا دادن مسلمان به حربى جايز نيست.(11)

فروش سلاح به اهل حرب:فروختن سلاح به كفّار حربى در حال جنگ با مسلمانان يا در غير حال جنگ به انگيزه كمك و تقويت آنان عليه مسلمانان، و به نظر برخى، مطلقاً حرام است.(12)

امان دادن به اهل حرب:مسلمان مى‌تواند به كافر حربى امان دهد.(13)پس از امان، جان و مال او محترم است و تعرّض به آنها جايز نيست(14)(--> امان).

صلح با حربى:قرار داد صلح و آتش بس با اهل حرب، به هر نحو كه امام عليه السّلام صلاح بداند جايز است.(15)در اين صورت، جان و مال آنان محترم خواهد بود(16)( --> آتش بس).

ادّعاى كتابى بودن:اگر حربى ـ براى اينكه از او جزيه گرفته شود ـ ادّعا كند كه از اهل كتاب است سخنش پذيرفته است و نياز به بيّنه( --> بيّنه)ندارد.(17)

اسلام حربى:كافر حربى كه در سرزمين كفر، مسلمان شده، در صورت چيره شدن مسلمانان بر آن سرزمين، جان و نيز اموال منقول وى، مانند اثاث، مركب، طلا و نقره، محفوظ و محترم است و تعرّض به آنها جايز نيست؛ ليكن اموال غير منقولش، مانند زمين و خانه، غنيمت مسلمانان است. فرزندان نابالغ وى، حتّى جنين در رحم نيز همچون خود او محترمند، ليكن فرزندان بالغ وى اگر پيش از اسارت مسلمان نشده باشند، غنيمت مسلمانند.

برده كافر حربى كه پيش از مولاى خود در سرزمين كفر، اسلام آورده و از آن جا هجرت كرده است، از بردگى به طور قهرى خارج مى‌شود، ليكن به قول مشهور، اگر پس از مولايش از بلد كفر بيرون رود، بر بردگى باقى مى‌ماند.(18)

• (11)23/ 382
• (12)22/ 28
• (13)21/ 96 ـ 97
• (14)103
• (15)295 ـ 296
• (16)313
• (17)235
• (18)143 ـ 145 .