و بر برخى از آنها دست يافتند و دريا نوردان، محموله آن كشتيها را كه شامل موادّ غذايى، كمك هاى مالى، نيروهاى موجود و اسلحه بود، تخليه كردند. پس ازآن اهالى بيروت روحيه پيدا كردند و در تصميم خود پا برجا و مقاوم شدند و حملات خويش را بر نيروهاى صليبى محاصره كننده شهر شدّت بخشيدند، در اين هنگام بلدوين از جنويان كه پيوسته كشتيهاى‌شان در خدمت صليبيها بود كمك خواست، اين بار چهل فروند شناور پر از نيروى رزمى وارد شد و يك صد منجنيق روى آنهانصب كردند و شهر «تعسه» را به شدّت سنگباران كردند، امّا مردم براى دفاع از شهر از خود دلاورى نشان دادند و دريا نوردان، در روز جمعه 21 شوّال به شدّت وارد كارزار شدند و در دفاع دريايى از بيروت رشادت به خرج دادند، در اين نبرد فرمانده ناوگان مصر و عدّه زيادى از افراد او به شهادت رسيدند.

ابن قلانسى به شدّت و صلابت و مقاومت مسلمانان گواهى مى‌دهد و مى‌گويد:

«فرنگيان، جنگى شديدتر از آن روز را نديدند.» [1]

امّا جنگ، در برابر انبوه نيروى صليبى تغيير جهت داد، مسلمانها شكست خوردند و صليبى‌ها با قهر و غلبه وارد شهر شدند.

دراواخر سال 503 هجرى، يك ناوگان مصرى براى استقرار در پايگاه دريائى صور، جهت دفاع ازاين شهر رهسپارآن ديار شد و قرار بود در ربيع‌الاخر سال 504 هجرى (1110 م) شصت فروند شناور جنگى پر از نيرو براى نبرد با مسلمانها وگذراندن حج در بيت المقدّس به ساحل شام روى آورد. بلدوين اين فرصت را براى فتح صيدا غنيمت شمرد و نيروهاى خود را از راه خشكى درآنجا پياده كرد و ناوگان صليبى، آن شهر را از طريق دريا به محاصره درآورد، فرمانده ناوگان مصر رويارويى با ناوگان بزرگ صليبى را خطر فاجعه آميزى براى مسلمانها دانست، از اين رو از بيم اينكه كشتيهاى ناوگان وى به نابودى كشيده شوند، ترجيح داد كه در صور باقى بماند، و هنگامى كه مردم صيدا از رسيدن كمك مأيوس شدند و ترسيدند سرنوشتى چون بيروت‌

[1] - ابن قلانسى، ص 168 و مقريزى، اتعاظ الحنفاء، ص 116 أ.