به سراغشان بيايد، از صليبى‌ها امان خواستند و شهر را تسليم آنان كردند و بدين ترتيب فرنگيان بعد از محاصره‌اى 47 روزه، وارد صيدا شدند. [1]

و حفاظت ناوگان مصرازصور دربرابر صليبيها (تا سال 518 ه)

پس از آنكه صليبى‌ها بر صيدا مسلّط شدند به سوى صور پيشروى كردند و در سال 505 هجرى (1111 م) آن را به محاصره خود درآوردند، ظهير الدّين طغتكين با آنان درگير شد و پل ارتباطىّ بين صيدا و صور را قطع كرد و بيست فروند شناور آنها را كه در آبهاى صيدا پهلو گرفته بودند به آتش كشيد و طىّ اطّلاعيه‌هايى از مردم صور خواست كه در مقابل فرنگيان ازخود استقامت نشان داده و براى مبارزه بر ضدّ آنان تلاش كنند. در برابر مقاومت سخت اهالى صور و از خود گذشتگى و جوانمردى آنان در دفاع از شهر خود، صليبى‌ها ناگزير شدند دست از محاصره اين شهر بردارند. [2] در سال 506 هجرى بار ديگر اهالى صور از محاصره خود توسّط فرنگيان احساس خطر كردند، اين بار به اتّفاق نظر همه و موافقت عزّالملك انوشتكين افضلى كه ازناحيه افضل، حاكم صور بود، تصميم گرفتند كه به جهت تلاشهاى سال گذشته ظهير الدّين طغتكين اتابك در زمينه دفاع از شهر صور، اين شهر را بدو بسپارند. ظهيرالدّين نيز درخواست آنها را پذيرفت و به سيف الدّين مسعود، فرمانرواى خود در بانياس وتاج الملوك بورى جانشين خود در دمشق دستور داد كه شهر صور را تحويل بگيرند و خود گروهى از تركان را براى دفاع از آن شهر بدانجا اعزام كرد و همچنين موادّ غذايى و آذوقه از دمشق براى آنان ارسال داشت و مردم را از نگرانى رهانيد.

ولى ظهيرالدّين در عين حالى كه فرمانروايى تركان را جايگزين فاطميان كرد، صور را از مصر جدا ننمود، بلكه بر تبعيّت دولت فاطميان باقى ماند، وى اعلان موجوديّت خود و سكّه زدن را به عنوان فرمانرواى مصر برهمان روال گذشته باقى‌

[1] - ابن قلانسى، ص 171 و ابن اثير، ج 8، ص 260 و اتعاظ الحنفاء، ص 116 أ.

[2] - ابن قلانسى، ص 179-180.