شهر، آماده شد و آن را منهدم كرده و به شهر يورش بردند وتعداد زيادى از دو طرف كشته شدند و دراثر چيرگى و غلبه آنان بر شهر، مردم امان خواستند و آنها نيز پذيرفتند و هركس كه توانست از راه خشكى و دريا به سوى مصر و ساير جاها، از شهر بيرون رفت.» [1]

با همه آنچه كه بيان شد، سزاوار است به حقيقتى كه نمى‌توان آن را ناديده گرفت اشاره‌اى داشته باشيم و آن اينكه، ناوگان مصر به وظيفه خود در زمينه دفاع در برابر فرنگيان و حمايت شهر از ناحيه دريا و سبك كردن محاصره دريايى، به گونه‌اى بسيار شايسته عمل كرد و جنگاوران ناوگان مصر، آخرين تلاشهاى خود را در خصوص دفاع از عسقلان و يارى رساندن آن به وسيله موادّ غذايى و آذوقه، به كار گرفتند. چه اين كه شايسته است يك بار ديگر اين مطلب را ياد آور شويم كه اين ناوگان دو سال قبل از سقوط عسقلان آنچنان فعّاليّت دريايى راآغاز كرد كه سواحل شام مانند آن را به خود نديده بود.

هنگامى كه صليبى‌ها در سال 545 هجرى (1150 م) به شهر «فرما» يورش بردند و پس از سرقت دارايى مردم، آن شهر را به آتش كشيده و خانه‌هاى آنجا را تخريب كردند، [2] وزير، عادل پسر سلّار به تدارك كشتيهاى جنگى و كاركنان آنها و نيروى رزمى پرداخت و در ماه ربيع الاوّل، آنها را به مرزهاى ساحلى شام اعزام كرد.

به گفته ابن قلانسى، ناوگان مصر در نهايت نيرومندى وقدرت وانبوه نيرو وتداركات لازم، به مرزهاى ساحلى رسيد ونيز گفته است كه تعداد كشتيهاى متعلّق به آن به هفتاد فروند كشتى جنگى پراز نيرو مى‌رسيد. هنگامى كه اين ناوگان به يافا در مرزهاى صليبى‌ها نزديك شد به ساحل حمله كرد ونيروهاى موجود درآن عدّه زيادى از ارتش صليبى‌ها رابه اسارت درآوردند و به تعدادى از شناورهاى رومى و فرنگى دست يافتند

[1] - ابن قلانسى، ص 231-232 و ابوشامة، الروضتين فى اخبار الدولتين، ج 1، ص 224 و ابن اثير، ج 9، حوادث سال 548 و ذهبى، العبر فى خبر من غبر، ج 4، ص 19، ابومحاسن، تاريخ سقوط عسقلان را در سال 545 هجرى مى‌داند (النجوم الزاهرة، ج 5، ص 299.)

[2] - مقريزى، اتعاظ الحنفاء، ص 144 ب.