منحنى. شمشير به عنوان مهمترين سلاح دريانوردان به شمار مى رفت.

امّا نيزه ها داراى انواع زيادى بودند از آن جمله نيزه قنا و قنطاريات كه روغن كارى و طلاكارى شده ونيزه‌هايى كوتاه بودند و انواع ديگرى از اين نوع نيزه ها رامانند مزاريق و فريجيات و ضوارى و صبر برات مى توان نام برد، [1] اين نوع از نيزه‌هاى بلند ويژه وارد كردن ضربت و زخم بود.

امّا تبر زين ها سلاحى است داراى سرى نيم دايره، برنده، نوك تيز، دسته آن گرد واز چوب و گاهى از آهن ساخته مى شد و گاهى تبرزين، به «بلطة» و «طبر» نيز گفته مى شد. [2]

ج- تيرو كمانها: كمان ها ابزارى براى پرتاب تيرهايى است كه داراى پيكانى سه شعبه است و آن انواعى دارد: از جمله، كمان‌هاى زيّار كه از چوب درخت بلوط ساخته مى شد و اين نوع كمان در تير اندازى محكمتر و درشت تر و تيرى كه از آن پرتاب مى شد كارى تر بود و معمولًا بر قلعه ها، برج و باروها و مانند آن نصب مى شد، از همين نوع كمان عقّار و جرخ است كه داراى قدرتى كمتر از زيّار بوده و زه اين دو بالولا كشيده مى‌شد، كمان يا تير از جمله اين كمانهاست كه زه آن با گذاشتن دو پا بر آن كشيده مى‌شد ومعمولًا از چوب تخش ساخته مى‌شد [3] و كمان ديگر از همين نوع كمانى بود كه، براى پرتاب مشعلهاى نفت مورد استفاده قرار مى‌گرفت و از چوب كاج ساخته مى‌شد. [4]

د- چنگك‌ها و زنجيرهاى مخصوص: قلّاب و يا چنگك هاى آهنينى بودند كه ناويان آنها را براى بستن و كشيدن كشتيهاى دشمن، به سوى آن شناورها پرتاب مى كردند و سپس از طريق تخته هاى چوبين و يا

[1] - مرضى بن على، ص 112-113.

[2] - عبدالرحمان زكى، السلاح فى الاسلام، قاهره 1951، ص 39.

[3] - مرضى بن على، ص 11 و مقريزى، ج 2، ص 268.

[4] - همان مدرك، ص 111.