رزمندگان در گروه هاى يكصد نفرى وارد مى شدند و در برابر خليفه دسته دسته در يك سمت قرار مى گرفتند و منشى لشكر، نام يكايك آنها را طىّ ليستى كه در اختيار داشت مى خواند، هنگامى كه نام فردى خوانده مى شد وى از جايى كه ايستاده بود به سمت ديگر كه خالى بود مى رفت و هر گاه منشى نام ده نفر از آنان را مى خواند، وزن كنندگان، هزينه آنان را كه براى هر نفر پنج دينار بود وزن مى كردند و بهاى هر دينار معادل 36 درهم بود كه توسّط افسر مربوطه با نوشتن نام و امضاء آنها، به آنان پرداخت مى گرديد و هنگامى كه تقسيم هزينه و حقوق بدين ترتيب پايان مى يافت، وزير در برابر خليفه سوار شده و جمعيّت را پراكنده مى كرد و آنگاه غذايى از كاخ، جهت وزير كه به آن «نهار وزير» گفته مى شد، آورده مى شد و پرداخت هزينه چند روز پشت سرهم و يا در روزهاى مختلفى، طىّ چنين مراسمى صورت مى‌گرفت. [1]

ب- مراسم توديع و خدا حافظى: پس از اتمام پرداخت هزينه رزمندگان، و مهيّا شدن كشتى هابراى حركت، خليفه و وزير سوار شده، رهسپار ساحل نيل در مقس، بيرون قاهره، مى شدند و خليفه درجايگاه مقس، واقع در جنب مسجد مقس در ساحل نيل از سمت دريا، جلوس مى‌كرد. اين جايگاه ويژه نزول اجلال خليفه هنگام آماده شدن ناوگان براى نبرد با فرنگيان. [2] و جهت خدا حافظى و يا استقبال رزمندگان هنگاميكه با پيروزى از جنگ [3] بر

مى گشتند، ساخته شده بود.

وقتى خليفه در جايگاه خويش قرار مى گرفت، فرماندهان با كشتيهاى ساخت مركز صنعتى مصر به سوى ساحل مقس، «براى مانور

[1] - مقريزى، الخطط، ج 2، ص 377-378 و ج 3، ص 109.

[2] - مقريزى، ج 2، ص 372.

[3] - همان مدرك، ج 3، ص 109