فصل سوّم: دريانوردى فاطميان درمصروشام‌

دوران‌ناتوانى وضعف‌

(از زمان مستنصرباللّه تا پايان دولت فاطميان)

1- كاهش دامنه نفوذ فاطميان در سرزمين شام‌

(از زمان مستنصر)

الف- خروج فاطميان از بيشتر پايگاههاى دريايى خود در شام‌

در عصر حاكم بامراللّه فاطمى و پس از آنكه بسيل دوم امپراتور روم شرقى (بيزانس) پيمان صلحى به مدّت ده سال منعقد كرد و به جنبش بنى جراح طائيان در فلسطين و تسلّط حمدانيان در حلب پايان داد، فاطميان موفّق شدند تسلّط همه جانبه خود را بر سرزمين شام اعمال كنند.

امّا طولى نكشيد كه در زمان خلافت ظاهر لاعزازدين اللّه (411- 427 ه) اين نفوذ و اقتدار به سستى گراييد، زيرا «بنى مرداس كلابى» توانستند در حلب دولتى به پا كنند و خليفه فاطمى ناگزير شد كه گاهى با آنان بجنگد و زمانى از در آشتى درآيد و اين‌