«سمكو عليار» از افسران فرارى ارتش و از ياران نزديك قاسملو بود. او فرماندهى‌ پيشمرگان دمكرات را در جنگ اول كردستان به عهده داشت. در طول جنگ عراق با ايران، چند بار به عراق سفر كرد و با مقادير زيادى اسلحه به ايران باز گشت. عليار مدتى در شهرهاى اشنويه و پيرانشهر فرماندهى پيشمرگان را به عهده داشته است. او در توطئه پادگان پيرانشهر از مهره‌هاى رابط با حزب دمكرات بود. [1]

3- اعضا: حزب دمكرات به طور كلى در ميان همه اقشار جامعه كردستان از فئودال و خان گرفته تا كشاورز و دامدار ساده و بى سواد به عضويت پذيرفته بود. شرط عضويت فقط داشتن نژاد كردى و يا پوشيدن لباس كردى بود. در ميان اعضاى حزب دمكرات برخى از اعضاى فرارى ساواك و يا ارتش رژيم شاه به چشم مى‌خوردند. جو كلّى حزب، جوّ بى‌سوادى بود.

4- انشعابها: مهمترين انشعاب در حزب توسط غنى بلوريان (نفر دوّم حزب) صورت پذيرفت. اين انشعاب كه در 17/ 2/ 1359 به وقوع پيوست، از گروه هفت نفره زير كه همگى عضو كميته مركزى بودند، تشكيل مى‌شد:

الف- غنى بلوريان «عضو كميته مركزى حزب دمكرات و دفتر سياسى»

ب- احمد عزيزى «عضو كميته مركزى و مسؤول تشكيلات سنندج»

ج- فاروق كيخسروى «عضو كميته مركزى و مسؤول تشكيلات سقز»

د- فوزيه قاضى «عضو كميته مركزى و مسؤول سازمان زنان حزب»

هـ- دكتر رحيم سيف قاضى «عضو كميته مركزى»

و- نويد معين «عضو كميته مركزى»

ز- هيمن (معروف به شاعر ملى كرد) «عضو افتخارى كميته مركزى»

آنها نخستين انشعاب را در حزب دمكرات ايجاد كردند. اينان گر چه نسبت به انقلاب اسلامى نظر مثبتى نداشتند، دلايل انشعاب خود را اين گونه بيان كردند:

«شكى نيست كه وجود جنگ در كردستان بهترين زمينه را براى نفوذ حزب بعث در

[1] کردستان، امپرِیالِیزم و گروههاِی وابسته، ص 38. [که خود از نامة مردم (23/4/1359) نقل نموده است.]