درس يازدهم:

سازمان منافقين‌

«من نجف كه بودم، يك نفر از همين افراد [منافق‌] آمد ... بيست و چهار روز، مدتى بود پيش من، هر روز مى‌آمد آنجا. روزى شايد دو ساعت آمد، صحبت كرد، از نهج‌البلاغه، از قرآن، همه حرفهايش را زد، من يك قدرى به نظرم آمد كه اين وسيله است، نهج‌البلاغه و قرآن وسيله براى مطلب ديگرى است ... من هم يك طلبه هستم؛ من اين قدر نهج‌البلاغه خوان و قرآن و اينها نبودم كه ايشان بود!

... ده بيست روز من گوش كردم به حرفهاى او، جوابى بهش ندادم، همه‌اش گوش كردم، و آمده بود تأييد بگيرد از من. من هم گوش كردم و يك كلمه هم جواب ندادم.

... اينها كه اين قدر از قرآن و نهج‌البلاغه زياد حرف مى‌زنند و بعد خلاف قرآن را يك جور ديگرى غير از آنچه كه هست كه بايد، معنا مى‌كنند ....

اين بعثيهاى عراق همين فقرات نهج‌البلاغه را كه امثال اينها استشهاد مى‌كنند، آنها هم در چيزها ... در پلاكاردها مى‌نويسند و منتشر مى‌كنند.» [1]

(امام خمينى)

سازمان منافقين، موسوم به «سازمان مجاهدين خلق ايران» منافق‌ترين، رسواترين و جنايتكارترين حزبى است كه تا كنون به وجود آمده است. اين سازمان را در پاسخ به چهار سؤال چه زمانى؟ چه كسانى؟ چگونه؟ و چرا؟ بررسى مى‌كنيم.

چه زمانى؟

1- تولّد: قيام پانزده خرداد با اهداى هزاران شهيد به درگاه خداى بزرگ انجام شده و

[1] در جستجوِی راه از کلام امام، دفتر سِیزدهم، ص 247 ـ 248.