شاه مغرور از پيروزى ظاهرى و موقّت خود بر سختگيرى و تشديد جو اختناق افزوده بود. امام خمينى نيز ابتدا به تركيه سپس به نجف تبعيد شده بودند.

گروهى از جوانان كه از نظر سياسى در جبهه ملى و از نظر دينى در محضر مهدى بازرگان [رهبر نهضت آزادى‌] تربيت شده بودند، با احساس نااميدى از فعّاليتهاى جبهه ملّى و نهضت آزادى كه به شكل مسالمت‌آميز انجام مى‌شد، تصميم گرفتند تا با بررسى ضعفهاى گذشته، راه [به اصطلاح‌] علمى‌تر مبارزه را پيدا كنند. آنها براى يافتن چنين راهى، بدون آنكه اطلاعات و شناخت صحيحى از اسلام پيدا كرده باشند به سراغ كتابهاى ماركسيستى رفتند.

نخستين جلسه‌ها كه به شكل نامنظم انجام مى‌پذيرفت از شهريور 1344 شروع شد و دو سال بعد اندكى نظم تشكيلاتى به خود گرفت. [1]

آنچه خوانديد ادّعاى رسمى و مورد قبول منافقين نيز هست، ولى ارتباط بنيان‌گذاران اين سازمان قبل از تأسيس آن با «دلفانى» كه يكى از افسران وابسته به حزب توده بود، احتمال دخالت آن حزب را در تأسيس اوليّه اين سازمان نفاق به طور جدّى مطرح مى‌كند و به طور قطع در اين زمينه اسرار پنهانى فراوان است.

2- رشد: آهنگ رشد سازمان منافقين بسيار كند و آهسته بوده است. علّت اين امر بيشتر به ماهيّت منافقانه سازمان و شيوه مبارزه آن كه مسلّحانه بود برمى‌گردد. مبانى ماركسيستى ايدئولوژى سمخا (سازمان منافقين خلق ايران) در سالهاى اوليّه تأسيس براى بسيارى از مردم مذهبى و حتى برخى از علماى دينى- جز امام خمينى (ره) كه از همان ابتدا ماهيت منافقين را شناخته بودند- روشن نبود و آنها با حسن ظنّ افراطى به اين تشكيلات مى‌نگريستند. اين حسن ظنّ تا زمان پيروزى انقلاب اسلامى و نشر آثار عقيدتى و عملكرد سياسى سمخا برقرار بود و كم‌كم سير معكوسى پيدا كرد.

سمخا پس از پيروزى انقلاب اسلامى، با اغتنام فرصت از آزاديهاى به دست آمده، به عوام‌فريبى گسترده‌اى دست زد و متأسفانه جوانان بسيارى اعم از دختر و پسر را جذب سازمان خود نمود. امّا با افشاى تدريجى ماهيت، عقايد و عملكرد آنها، رشد آن كاهش

[1] غائله چهاردهم اسفند 1359، ص 78؛ رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچه گروهها، ص 90.