اولين رهبر سمخا را مى‌توان على اصغر بديع‌زادگان دانست. «مسعود رجوى» زمانى كه‌ در سال 1350 بازداشت شد، او را به ساواك چنين معرفى كرد (لو داد):

«اصغر را هم در كوه شناختم. فردى بود در سطح بالا، بعداً در اثر اشتباهى كه خودش كرد فهميدم كه هم مهندس است و هم استاديار دانشكده فنى و نام واقعى‌اش بديعى يا وديعى است. [اعضاى سازمان به دلايل امنيتى، اسم واقعى خود را از يكديگر مخفى نگه مى‌داشتند.] او بتازگى از خارج به ايران بازگشت. مدت زيادى هم در اروپا بود و مكاتبات مابا خارج از طريق او بود. اصولًا اطلاع اصلى را از مسائل خارج او داشت. در منزل ما زندگى نمى‌كرد و در تهران خانواده و منزل شخصى داشت. حدس مى‌زنم كه اصليت او بايد اصفهانى باشد. بعد از بازگشت ... به ايران مسائل مربوط به خارج با او بود.

[او زمانى كه از خارج- بيروت- به ايران آمد، با خود] مقدارى مهمات و اسلحه آورد كه من نه آن را ديدم و نه مطلعم فقط مى‌دانم كه در ته يك ساك جاسازى شده بود.

... قد كوتاه سيه چرده يا سبزه- مو فلفل نمكى- چشم مشكى- ما فقط يك نوع جوهر نامرئى داشتيم- و آن را اصغر به من داد.» [1]

به اين ترتيب، ساواك، على اصغر بديع‌زادگان را به كمك رجوى شناسايى، دستگير و پس از يكماه شكنجه اعدام كرد. [2] رجوى به معرفى شخص فوق بسنده نكرد و تا آنجا كه مى‌دانست، با ساواك همكارى كرد و افراد زيادى را لو داد كه بيشتر آنها دستگير واعدام شدند. رجوى به عضويّت ساواك در آمد و ساواك نيز در پاداش اين خوش خدمتى‌ها با ارسال چند نامه به دادستانى ارتش- كه بيشتر آنها به امضاى شخص نصيرى رئيس ساواك بود- رجوى را به عنوان همكار خود معرفى و وى را از مجازات مرگ نجات داد. [3]

رجوى، رهبر فعلى سمخا، از دانشجويان رشته فنى در يكى از دانشگاههاى تهران

[1] اسناد و مدارک سخن مِی‌گوِیند، انتشارات گروه توحِیدِی شرِیف، تبرِیز، اسفند 1358، صفحات مختلف.

[2] تارِیخچة سازمانهاِی چرِیکِی در اِیران، ص 62، 63.

[3] گذرِی از ماهِیت تا عملکرد، منافقِین، قسمت دوم؛ مسعود رجوِی، صفحات مختلف.