تجربه مرصاد را تكرار كنند؛ زيرا مساعدتهاى مالى كشورهاى غربى و نيز عراق، منوط به‌ شرارتهاى ضدّ انقلاب است. منافقين در پايگاه اشرف در خاك عراق اجتماع كردند تا حمله خود را به ايران شروع كنند. امّا مسؤولان جمهورى اسلامى ايران با هوشيارى كامل، اين توطئه را نيز در نطفه سركوب كردند. دلاور مردان نيروى هوايى ارتش جمهورى اسلامى ايران به بمباران پر حجم اجتماع منافقين در قلب عراق اقدام كردند و صدها تن از آنها را به هلاكت رساندند و رهبر آنان را مجروح كردند.

سمخا، در اثر ضربات مزبور، به حال احتضار افتاد ولى هنوز هم با كمك آمريكا، صدام و برخى ديگر از كشورهاى ضدّ اسلامى به حيات منحوس خود ادامه مى‌دهد. ليكن اين زندگى را ديگر نمى‌توان زندگى سياسى يك سازمان شمرد.

چه كسانى؟

1- بنيانگذاران: محمد حنيف‌نژاد، على اصغر بديع‌زادگان و سعيد محسن كه هر سه از دانشجويان عضو نهضت آزادى بودند، اين سازمان را بنيان نهادند. [1]

2- رهبران: از ميان رهبران و اعضاى اصلى سازمان مى‌توان اسامى زير را ياد نمود:

موسى خيابانى، معاون رجوى كه در درگيرى با پاسداران انقلاب اسلامى در 19/ 11/ 1360 كشته شد. احمد رضايى كه در درگيرى با پليس در 11/ 11/ 1350 كشته شد. بهمن بازرگان كه از سال 1348 كمونيست بوده، به دستور رجوى نماز تاكتيكى مى‌خوانده و امام جماعت منافقين در زندان بوده است. على ميهن‌دوست و عسگرى‌زاده كه هر دو قبل از اعدام- پيش از انقلاب اسلامى- ماركسيست بودن خود را افشا كردند. تقى شهرام از عوامل اصلى ماركسيست شدن سازمان در سال 1352 كه پس از انقلاب اسلامى دستگير و اعدام شد.

حسين روحانى مفسّر منافق قرآن در سمخا، از عوامل اصلى تشكيل دهنده سازمان پيكار و گرداننده اصلى آن كه پس از انقلاب دستگير شد. [2]

[1] رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچة گروهها، ص 90.

[2] برداشت از: رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچة گروهها، ص 90 ـ 113؛ تارِیخچة سازمانهاِی چرِیکِی در اِیران، ص 58 ـ 82.