پس از مدّتى، انقلابى ايدئولوژيك (به تعبير خودش) به راه انداخت و آن، اين بود كه از مهدى ابريشم‌چى (از اعضاى مركزيت منافقين) خواست زنش را طلاق دهد تا او بتواند با فاصله يك روز با او ازدواج كند! رجوى مى‌گفت زن ابريشم‌چى چون مسؤول بخش زنان‌ سازمان شده است، بنابراين بايد بدون اين كه ايّام عدّه مطلّقه را سپرى كند زن من شود و نام اين زنا را كه موجب حرمت هميشگى مى‌شود انقلاب ايدئولوژيك گذاشت و بر خلاف دستور صريح قرآن كه مى‌فرمايد:

(وَالْمُطَلَّقاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِانْفُسِهِنَّ ثَلثَةَ قُرُوءٍ ...) [1]

«و زنان طلاق داده شده به اندازه سه پاكى انتظار مى‌برند ...»

روز بعد از طلاق با زن ابريشم‌چى ازدواج كرد و چون قبلًا نيز چند بار ازدواج كرده بود يكى از مطبوعات خارجى او را «رهبر هميشه در حجله» ناميد.

رجوى به دليل در پيش گرفتن روشهاى ماكياولى و نيز زن بازى، جاسوسى، بيرحمى و ... با كيانورى رهبر حزب توده قابل مقايسه است.

3- اعضا: اعضاى منافقين افرادى كليشه‌اى و چشم و گوش بسته هستند كه سالها در محاصره تبليغاتى و آموزشى سازمان كاناليزه شده و به موجوداتى قالبى، خشك، خشن، ضدّ اسلام و ضدّ روحانى تبديل شده‌اند. تحصيلات آنها بايكديگر تفاوت قابل توجّهى دارد.

بيشتر از اقشار شهرى و دانش‌آموز مى‌باشند. از نظر سياسى ضعيف و دچار وابستگى مضاعف تشكيلاتى و سياسيند.

4- انشعابات: تا كنون چندين انشعاب در سمخا صورت پذيرفته است كه مهمترين آنها عبارت است از:

الف- انشعاب ميثمى: اين انشعاب توسط لطف‌الله ميثمى در سال 1356، در درون زندان صورت گرفت. رجوى بعدها گفت كه او را به دليل گرايشهاى راستگرايانه اخراج كرده است. ميثمى‌ها «نهضت منافقين» را به وجود آوردند. اعضاى اصلى اين نهضت را سيدمهدى غنى، مسعود حقگو، محمد توكل و پرويز يعقوبى تشكيل مى‌دادند. آنها دليل

[1] بقره، آِیة 228.