انشعاب را انحراف سمخا از اهداف اوليه خود عنوان كردند. نهضت منافقين در دوران قائم مقامى آقاى منتظرى بسيار سعى كرد از طريق سيدمهدى هاشمى به ايشان نزديك شود و در اين راه موفقيتهايى نيز كسب كرد كه خوشبختانه با روشن بينى امام خمينى (ره) و عزل به موقع آقاى منتظرى از بسيارى توطئه‌ها جلوگيرى شد.

نهضت منافقين با ولايت فقيه مخالف است و چند بار سعى كرده است تا نظم مجامع مختلف بويژه كارخانجات را بر هم بزند و مردم را نسبت به آينده نظام جمهورى اسلامى بدبين كند. [1]

ب- انشعاب پيكار: از آنجا كه سازمان منافقين قصد داشت در جريان انقلاب اسلامى مجدّداً خود را مسلمان نشان دهد و اين امر مطلوب برخى اعضا نبود، آنها از سمخا جدا شدند و در پاييز 1357 سازمان «پيكار در راه آزادى طبقه كارگر» را تأسيس كردند. رهبر آن حسين روحانى بود و اعضاى اصلى آن را تقى شهرام، بهرام آرام، مصطفى شعاعيان، تراب حق‌شناس، آلادپوش، عليرضا زمرديان، زين‌العابدين حقانى، على‌محمد تشيد و عليرضا تشيد تشكيل مى‌دادند. [2] تشكيلات اين گروه در اواخر سال 1360 با دستگيرى بيشتر رهبران و عناصر اصلى‌اش از هم پاشيد.

چگونه؟

سمخا از كثيف‌ترين و رسواترين شيوه براى رسيدن به اهداف خود استفاده كرد؛ از روابط نامشروع و فحشاء مفرط درون سازمان تا انقلاب به اصطلاح ايدئولوژيك و از قتل و غارت و كشتار مردم بى‌گناه و معمولى تا ترور مسؤولين مملكتى (72 تن شهيدان حزب جمهورى اسلامى و شهيدان رجايى و باهنر) و حتى ترور اعضاى ناراضى خودش؛ از جاسوسى براى صدام تا همكارى رسمى و علنى با امپرياليسم جهانى.

اين سازمان با استفاده از شلوغيهاى روزهاى نخستين پيروزى انقلاب، عناصر نفوذى

[1] رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچة گروهها، ص 114 ـ 115. (با مقدارِی اضافه)

[2] همان، ص 112 ـ 113.