درس سيزدهم:

انجمن حجتيه‌

«... ديروز مقدس نماهاى بى‌شعور مى‌گفتند دين از سياست جدا است و مبارزه با شاه حرام است، امروز مى‌گويند مسؤولين نظام كمونيست شده‌اند. تا ديروز مشروب فروشى و فساد و فحشاء و فسق و حكومت ظالمان براى ظهور امام زمان ارواحنا فداه را مفيد و راهگشا مى‌دانستند، امروز از اينكه در گوشه‌اى خلاف شرعى كه هرگز خواست مسؤولين نيست رخ مى‌دهد فرياد وا اسلاما سر مى‌دهند.

ديروز حجتيه‌اى‌ها مبارزه را حرام كرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانى نيمه شعبان را به نفع شاه بشكنند امروز انقلابى تراز انقلابيون شده‌اند.

ولايتى‌هاى ديروز كه در سكوت و تحجّر خود آبروى اسلام و مسلمين را ريخته‌اند و در عمل پشت پيامبر و اهل بيت عصمت و طهارت را شكسته‌اند و عنوان ولايت برايشان جز تكسّب و تعيّش نبوده است امروز خود را بانى و وارث ولايت نموده و حسرت ولايت دوران شاه را مى‌خورند.

راستى اتهام آمريكائى و روسى و التقاطى، اتهام حلال كردن حرامها و حرام كردن حلالها، اتهام كشتن زنان آبستن و حليت قمار و موسيقى، از چه كسانى صادر مى‌شود؟ از آدمهاى لامذهب و يا از مقدس نماهاى متحجّر و بى‌شعور؟ ...» [1]

(امام خمينى، 3/ 12/ 1367)

انجمن حجتيه يك تشكيلات سياسى با جهت‌گيرى غير اسلامى است. انجمن حجتيه را با چهار سؤال چه زمانى؟ چه كسانى؟ چگونه؟ و چرا؟ بررسى خواهيم كرد.

[1] مجلة پاسدار اسلام، سال هشتم، شمارة 88، فروردِین 1368، ص 11.