چه زمانى؟

1- تولّد: در دوران نخست وزيرى مصدق، بويژه در اواخر سال 1331 و اوايل سال 1332 كه ملّى‌گرايان و مذهبى‌ها با يكديگر اختلاف پيدا كرده بودند، يك فرقه كه در زمان قاجاريه دست ساخته استعمار بود، خود را با نام شوم بهائيت معرفى مى‌كرد، فرصت عرض اندام پيدا كرد و تبليغات گسترده‌اى را آغاز نموده و در اين راه موفقيّتهايى به دست آورد.

پس از كودتاى 28 مرداد 1332 نوعى سرخوردگى از مبارزات سياسى در ميان نيروهاى اسلامى پديدار شد. آنان با زحمت فراوان توانسته بودند مصدّق را به نخست وزيرى برسانند. هنوز مدّت زيادى نگذشته بود كه مصدّق به روحانيت پشت كرد و با نيروهاى اسلامى در افتاد، طبعاً مردم او را رها كردند و بازوان حمايتهاى مردمى دست از يارى مصدّق برداشتند. كودتا انجام شد. مصدّق رفت و شاه برگشت. بازگشت شاه به معنى ضرر مضاعف براى نيروهاى مذهبى بود كه به اعتزال و كناره‌گيرى سياسى برخى از آنها انجاميد.

سرخوردگى مزبور در كنار ظاهر مشروع مبارزه با بهائيت، زمينه‌هاى مناسب جهت تشكيل انجمن حجتيه را ايجاد كرد و اين انجمن در سال 1335 تأسيس شد. اسم كامل آن «انجمن خيريّه حجتيه مهدويه» بود كه در اين درس به اختصار، انجمن يا انجمن حجتيه ناميده مى‌شود.

2- رشد: انجمن حجتيّه به اين دليل كه حريم حكومت شاه را رعايت مى‌كرد و الزاماً در مبارزه با بهائيت، بهائى‌هاى دربار شاه را استثنا كرده بود، خطرى براى رژيم سلطنتى نداشت.

بلكه چون نيروهاى جوان و مبارز احتمالى را هم به مبارزه با يكى از شاخ و برگهاى درخت تنومند استعمار مشغول مى‌كرد و از پرداختن به اصل درخت و ريشه‌هاى آن بازمى‌داشت، مورد تأييد حكومت شاه نيز بود. بخصوص كه خسارتهاى وارده به همان شاخه هم به توسط بهائيهاى قدرتمند دربار جبران مى‌شد. از اين رو، هيچ مانعى در راه رشد انجمن حجتيه به چشم نمى‌خورد.