باشد محكوم نموده، چگونگى عمل آنان را ريختن آبروى اسلام و مسلمين و شكستن پشت پيامبر (ص) و اهل بيت عصمت‌ و طهارت معرفى كردند. [1]

3- مرگ: انجمن حجتيه با حكم امام خمينى (ره) كه دستور فرمودند مردم به عنوان اعتراض به سفاكيهاى رژيم شاه از چراغانى نيمه شعبان سال 1357 خوددارى كنند مخالفت كرد و بدين وسيله سير نزولى خود را شروع كرد. امام خمينى (ره) دستور مزبور را به خاطر عزاى مردم در سوگ شهيدانى كه شاه آنها را به شهادت رسانده بود، صادر فرموده بود.

حكومت شاه كه از بازتابهاى دينى اين اعتصاب مى‌ترسيد سعى كرد به هر ترتيب كه شده اعتصاب مزبور را نقض كند. انجمن حجتيه عملًا يار حكومت شاه شد و چراغانى مفصلّى برقرار كرد و به اين ترتيب آبروى خود را در نزد مردم مسلمان ايران از دست داد. [2]

از سوى ديگر، در پى سخنان امام خمينى (ره) در 21/ 4/ 1362 كه در آن آمده بود:

«يك دسته ديگر هم كه تزشان اين است كه بگذاريد كه معصيت زياد بشود تا حضرت صاحب بيايد، حضرت صاحب مگر براى چى مى‌آيد؟ حضرت صاحب مى‌آيد معصيت را بردارد، ما معصيت كنيم كه او بيايد؟ اين اعوجاجات [كج رويها] را برداريد اين دسته‌بندى‌ها را براى خاطر خدا، اگر مسلميد و براى خاطر كشورتان، اگر ملّى هستيد، اين دسته‌بندى‌ها را برداريد و در اين موجى كه الان اين ملت را به پيش دارد مى‌برد، در اين موج خودتان را وارد كنيد و بر خلاف اين موج حركت نكنيد كه دست و پايتان خواهد شكست.» [3]

انجمن حجّتيه چون فكر كرد اين سخنان با آنها مرتبط است، در 1/ 5/ 1362 با صدور اطلاعيه‌اى اعلام كرد كه كليه جلساتش تعطيل شده است. به نوشته يكى از مسؤولان دفتر امام خمينى، اطلاعيه را به امام نشان داديم و گفتيم انجمن اعلام انحلال كرده است. به هنگام قرائت متن اعلاميه، وقتى به كلمه تعطيل برخورد شد، با تبسّم فرمودند:

[1] نگاه کنِید به پاسدار اسلام، ص 4 ـ 12، شمارة 88، (فروردِین 1368)

[2] نگاه کنِید به سخنان امام خمِینِی (ره) در ابتداِی همِین درس.

[3] صحِیفة نور، ج 18، ص 36 و 37.