آزاديبخش و ... از مباحثى بود كه در اينگونه جلسات مورد تدريس قرار مى‌گرفت. [1]

2- رساندن سريع پيامهاى امام: اين امر از وظايف عمده هيأتها محسوب مى‌شد. آقاى عسگراولادى از اعضاى كميته مركزى مى‌گويد:

«پس از سخنرانى چهارم آبان 43 عليه كاپيتولاسيون، نظر امام اين بود كه رژيم، يورشى در قم خواهد داشت و براى اينكه اين يورش اثر منفى در حركت اسلامى نداشته باشد بايد مردم آگاه شوند و هيأتهاى مؤتلفه متعهد شدند در يك فرصت 48 ساعته اعلاميه امام را كه خلاصه‌اى از همان سخنرانى بود در تهران و همه شهرهاى ايران پخش نمايند و چون تأكيد امام تأكيدى بود كه همه نيروهاى اسلامى آن روز در خط امام را وادار مى‌ساخت كه با دقيقترين ابتكارات، اعلاميه را پخش كنند به طور بى‌سابقه‌اى انجام گرفت و با وجود كوشش رژيم، سخنان امام سراسر كشور را فرا گرفت و ملت مى‌رفت براى يك بسيج عمومى و يك عكس‌العمل جدى در مقابل نفوذ آمريكا مهيا شود كه سازمان امنيت با تمام توان بكار خود سرعت داد و با تدارك وسيعى تبعيد امام را انجام داد.» [2]

3- اعدام انقلابى: هيأتهاى مؤتلفه، براى انتقاد از عملكرد خائنانه رژيم در جهت تصويب لايحه كاپيتولاسيون و تبعيد امام خمينى، تصميم به ترور شاه، منصور (نخست وزير)، نصيرى، ايادى (پزشك بهايى شاه)، اقبال و پانزده نفر ديگر از عوامل خائن حكومت جلّاد پهلوى گرفت. ليكن تنها موفّق به اعدام انقلابى منصور شدند. [3]

شهيد محمد بخارايى در دادگاه نظامى در پاسخ به سؤال رئيس [بيدادگاه‌] كه پرسيد: «چرا بر خلاف قرارتان كه بايد تير اوّل را به شكم و تير دوّم را به مغزش بزنيد به حنجره‌اش زديد؟» گفت:

«من تير اوّل را به شكم او زدم در مغزم خطور كرد كه حنجره‌اى كه به آية الله العظمى خمينى توهين كرده بايد دريده شود. اين بود كه [تير دوم را به حنجره و] تير

[1] اسنادِی از جمعِیتهاِی مؤتلفه اسلامِی ...، ص 5.

[2] تارِیخ سِیاسِی معاصر اِیران، ج 2، ص 102 و 104.

[3] همان.