درس اوّل:

بررسى مبانى احزاب و تشكيلات سياسى‌

«متوجه باشيد ملت را گروه گروه نكنيد. اين مملكت با وحدت كلمه پيش مى‌رود، متفرقشان نكنيد. اين آيه قرآن را بپذيريد كه مى‌گويد همه به ريسمان خدا و اسلام چنگ بزنيد و از يكديگر متفرق نشويد. نگوييد آن حساب جبهه فلان و اين حساب نهضت فلان است. همه با هم دوست باشيد. گروه سازى و جبهه سازى، دشمنى درست كردن است ... ايجاد گروههاى مختلف براى ملّت سمّ قاتل است ....» [1]

(امام خمينى، تيرماه 1358)

تعريف حزب‌

يك تعريف از حزب اين است كه: حزب به گروهى از مردم گفته مى‌شود كه داراى منافع مشتركى به لحاظ اقتصادى، اجتماعى، و سياسى هستند، گاهى در چارچوب قوانين كشور و گاهى از راههاى غير قانونى، با برخوردارى از يك سازمان و برنامه منسجم براى رسيدن به قدرت تلاش مى‌كنند. [2]

علاوه بر احزاب سياسى، گروهها و انجمنهاى سياسى متعددى در جامعه فعاليت مى‌كنند كه در اين دوره آموزشى نام «تشكيلات سياسى» به آنها داده شده است. اين مفهوم به معناى هر تشكّل سياسى (و احياناً غير سياسى) است كه به طور آشكار يا مخفى، از راه قانونى يا غير قانونى فعاليت كرده و بعضاً در صدد كسب قدرت هم نبوده‌اند. [3]

[1] در جستجوِی راه از کلام امام، دفتر سِیزدهم: ص 160 ـ 161، انتشارات امِیر کبِیر، چاپ اوّل.

[2] احزاب سِیاسِی، ولِی ا... ِیوسفِیه، ص 9، انتشارات عطاِیِی، تهران، چاپ سوم، 1351، (همراه با قدرِی تغِیِیر و اضافه)

[3] از قبِیل اتحادِیه، مجمع، جمعِیّت، کانون، باشگاه و ... .