تحريفاتى مى‌زدند و از اين راه، افكار بيگانه را ترويج مى‌كردند. [1]

6- هنر: راويان افكار بيگانه براى ترويج افكار وارداتى از هنر نيز سوء استفاده مى‌كردند و از طريق سينما، تلويزيون، نمايشنامه، طنز، شعر، سرود، داستان و ... به اشاعه آن افكار مى‌پرداختند. فقدان قدرت هنرى سالم و هنرمندان واقعى به گرمى بازار اين هنرمندان كاذب مى‌افزود.

7- برنامه‌هاى آموزشى: ايجاد مدارس خارجى در ايران، تدوين كتب درسى مدارس و دانشگاهها، كلاسهاى زبان سفارتخانه‌هاى خارجى و ... از ديگر راههاى انتقال افكار بيگانه بوده است.

انواع افكار وارداتى غربى‌

1- ناسيوناليسم: ناسيوناليسم يا ملّى گرايى، مكتبى است كه پس از انقلاب فرانسه، رواج پيدا كرد. در ناسيوناليسم، همه ارزشها، حتى دين، تحت الشعاع علاقه به خاك و آب وطن قرار مى‌گيرند و در نهايت به نوعى تفاخر ملّى و استكبار جغرافيايى منجر مى‌شود كه به اين لحاظ با عقل طبيعى و شرع مقدّس مغايرت دارد.

ملّى گرايان ايرانى به سلطنت علاقه داشتند؛ زيرا به اعتقاد آنان، ايران در روزگار باستان، تمدّنى درخشان داشته است كه اين تمدّن در سايه حكومت شاهان قدرتمند به وجود آمده بود.

ملّى گرايان با اسلام مخالفت مى‌كردند زيرا اسلام از عربستان به ايران آمده است! از جمله راههاى مبارزه ملّى گرايان با اسلام، تلاش در تغيير خط و تاريخ عربى و نيز حذف افراطى واژه‌هاى عربى از زبان فارسى بود. آنان گاه در كتابهاى خود كه مثلًا به زبان پارسى سليس نوشته بودند، مجبور به استفاده از لغت نامه خاص مى‌شدند تا لغات فارسى قديم را كه در كتاب خود بكار برده‌اند معنى كنند! [1]

[1] براِی مطالعه برخِی نمونه‌ها مراجعه کنِید به: خدمات متقابل اسلام و اِیران، مرتضِی مطهرِی، نشر صدرا، قم، 1362.

[2] به عنوان مثال رجوع کنِید به: تارِیخ مشروطه اِیران، احمد کسروِی، ابتداِی جلد اوّل، امِیر کبِیر، 1357. برخِی از کلمات تازه اِین‌گونه هستند: آگ (عِیب)، آخشِیج (ضدّ)، باِینده (وظِیفه)، دستِینه (امضا)، کاچال (اثاث خانه)، هناِیش (تأثِیر).